Popularne są też ambitne filmy rozrywkowe Christophera Nolana (trylogia o Batmanie, „Incepcja”) i te mniej ambitne ze stajni Marvela („Avengers”). Na początku XXI wieku przeniesiono na ekran trylogię Tolkiena „Władca pierścieni”, tworząc zarazem epicki i monumentalny cykl filmów fantasy.
Polskie kino po 2001 roku to nie tylko szablonowe komedie romantyczne i wątpliwej jakości produkcje Patryka Vegi. Mamy nadzieję, że taka opinia jest powszechna, a jeśli wciąż istnieją ku temu jakieś wątpliwości, polecamy zapoznać się z wynikami plebiscytu na najlepsze polskie filmy XXI wieku. Nasi czytelnicy wybrali 30 tytułów, wśród których znalazły się kryminały, dramaty, komedie, biografie. Filmy mainstreamowe oraz festiwalowe perełki, które pokazują różne strony współczesnej polskiej znajdziecie listę 30 filmów z największą liczbą głosów. Nie zabrakło kultowych polskich produkcji, niemniej nie obyło się bez niespodzianek. Sprawdźcie sami, czy wyniki was zaskoczą!30. Wszyscy jesteśmy Chrystusami2006, reż. Marek KoterskiPo Dniu świra przez Markiem Koterskim stało duże wyzwanie w postaci realizacji kolejnego rozdziału z jego antologii o zubożałym inteligencie, Adamie Miauczyńskim. Tym razem twórca postawił na osobiste sportretowanie choroby alkoholowej, a tym samym zabrał Adasia z uniwersalnego świata problemów Dnia świra do przejmującego, bolesnego i nieziemsko prawdziwego zderzenia z konkretnym tematem. Bez wątpienia wyszedł jednak na tym obronną ręką. Świetni Andrzej Chyra i Marek Kondrat (jedna z ostatnich ról tego emerytowanego, wspaniałego aktora) w roli Miauczyńskiego. Bardzo często wracam myślami do kwestii wypowiadanej przez głównego bohatera tej historii w kontekście drogi krzyżowej: „w Chrystusie upadło to co ludzkie”. Mocne kino. [Filip Pęziński]29. Chce się żyć (ex aequo)2013, reż. Maciej PieprzycaInspirowana prawdziwymi wydarzeniami, autorska opowieść Macieja Pieprzycy o tytule Chce się żyć, to film niezwykle poruszający, który po seansie na długo zostaje w głowie widza. Opowiada o życiu niepełnosprawnego chłopaka Mateusza, który cierpi na porażenie mózgowe. Nie mówi, trudno się z nim porozumieć, a wszystkie czynności wykonuje za niego ktoś inny. Mimo wielu głosów, że jest „rośliną”, mężczyzna znajduje swój sposób komunikacji i walczy o swoje prawa. [Jakub Zalewski]29. Skazany na bluesa (ex aequo)2005, reż. Jan Kidawa-BłońskiFilmowa biografia charyzmatycznego wokalisty Dżemu to pogłębiony i przeszywająco dotkliwy portret kultowej postaci polskiej sceny muzycznej – Ryśka Riedla. Reżyser w swoim filmie pokazuje go jako człowieka przede wszystkim poszukającego wolności. Z drugiej strony obnaża jego słabości jako człowieka nieumiejącego odnaleźć się w otaczającej rzeczywistości, zatracającego się w nałogu. W stworzeniu tak przejmującej i autentycznej ekranowej postaci Ryśka pomogła świetna gra aktorska Tomasza Kota, który, choć trudno w to uwierzyć, debiutował tą rolą na dużym ekranie. To, jak odbierzemy film Jana Kidawa-Błońskiego zależy głównie od emocjonalnego zaangażowania się w historię. Podejrzewam, że fani Dżemu uznają Skazanego na bluesa za film o wiele bardziej wartościowy niż widzowie, którzy z historią rockmana nie mieli wcześniej styczności. Mimo wszystko należy przyznać, że Skazany na bluesa to przejmujący film biograficzny, który z autentycznością oddaje obraz nie tylko intrygującego muzyka, ale i postaci tragicznej, nieposkromionej i wyalienowanej. [Maja Budka]28. Sztuka kochania. Historia Michaliny Wisłockiej2017, reż. Maria SadowskaZe Sztuki kochania pamiętam przede wszystkim świetne oddanie klimatu epoki, odważne i zrealizowane ze smakiem sceny erotyczne oraz absolutnie wspaniałą rolę Magdaleny Boczarskiej, która całkowicie niesie ten film i sprawia, że trudno oderwać wzrok od ekranu. Warto Sztukę kochania obejrzeć choćby tylko dla tej aktorki, choć dzieło Sadowskiej to zwyczajnie udana produkcja, która stanowi jeden z jasnych punktów polskiej kinematografii ostatnich lat. [Łukasz Budnik]27. Córki dancingu2015, reż. Agnieszka SmoczyńskaCórki dancingu to jeden z tych filmów, które znacznie lepiej przyjęte zostały zagranicą niż w naszym kraju. Pełnometrażowy debiut Agnieszki Smoczyńskiej zachwycił krytyków na całym świecie, zdobywając nagrody na festiwalach od Sundance po Wilno. Córki dancingu okazały się chyba zbyt szalone, zbyt odważne w porównaniu z tym, do czego przyzwyczajeni są widzowie w Polscy. Zachwycający wizualnie horroro-musical opowiadający o syrenich siostrach świadomie balansuje na granicy kiczu i dobrego smaku, będąc jedną z najodważniejszych gatunkowych prób w polskim kinie ostatnich lat. Agnieszka Smoczyńska otworzyła sobie tym filmem drogę do międzynarodowej kariery, podobnie jak Michalina Olszańska, więcej grywająca w Rosji czy Czechach niż w Polsce. [Dawid Myśliwiec]26. Sala samobójców. Hejter2020, reż. Jan KomasaUważam pierwszą odsłonę Sali samobójców za film absurdalnie zły, kompletnie nieudany. Z dużą zatem dozą niepewności zmierzałem do kina na jego sequel (był to przy okazji ostatni mój seans przed wiosennym lockdownem), skuszony świetnym zwiastunem i faktem, że Hejter to owoc kolejnej współpracy Mateusza Pacewicza i Jana Komasy (duet znany z Bożego Ciała). Nie tylko nie żałuję seansu, ale chętnie powtórzyłem go już w domowym zaciszu. Wyrok jest zatem prawomocny: to świetne, emocjonujące, szalenie angażujące i niepokojąco aktualne przeżycie. Jasne, ujęte w lekki nawias konwencji, ale wciąż bardzo prawdziwe. Światowy standard realizacji i wybitny Maciej Musiałowski w roli tytułowej. Magnetyczna rola. I póki co najlepszy film 2020 roku. [Filip Pęziński]24. Plac zbawiciela (ex aequo)2006, reż. Krzysztof Krauze, Joanna Kos-KrauzePlac Zbawiciela to jeden z wybitnych utworów polskiego kina, nadający sformułowaniu „realizm” zupełnie nowy wymiar. Nie jestem w stanie przywołać w swej pamięci żadnego obrazu, który był dla mnie równie trudnym kinowym przeżyciem. Wstrząsających filmów jest wszakże wiele; wśród takich tytułów jako oczywiste przychodzą na myśl choćby Róża Wojtka Smarzowskiego, Idź i patrz Elema Klimowa, Drabina Jakubowa Adriana Lyne’a czy Dług, również w reżyserii współtwórcy Placu…, Krzysztofa Krauzego. W każdym z tych przypadków jednak ów wyniszczający ładunek emocjonalny jest choć w niewielkim stopniu ograniczany, choćby przez dystans czasowy dzielący nas od przedstawianych wydarzeń, specyficzny punkt wyjścia fabuły czy obraną przez twórców surrealistyczną konwencję. […] Plac Zbawiciela, pozostając tak blisko codziennej, „zwyczajnej” rzeczywistości, jak tylko sztuka może to czynić, osiąga szczególną emocjonalną siłę. [Przemysław Brudzyński, fragment recenzji] 24. Cześć, Tereska (ex aequo)2001, reż. Robert GlińskiFilm brzydki i ponury. Szary, depresyjny, niewygodny. Historia z polskich blokowisk, pełna goryczy, ale i przenikliwości w obserwacji niewygodnej rzeczywistości. Robert Gliński zabawił się w rasowego socjologa i nakreślił portret nizin społecznych, który, z jednej strony, mocno niektórych może podniecać swą dokumentalną przenikliwością pozbawioną nawet odrobiny fałszu; z drugiej strony, może bardzo irytować swym czarnowidztwem i sensownością ukazywania przegranych ludzi żyjących na tle dołujących krajobrazów. Publiczność podzieliła się na dwa skrajne obozy i już samo to świadczy o dużym znaczeniu filmu Glińskiego. Cześć Tereska zdobyła uznanie głównie krytyków i tej części widzów, która nie unika obcowania z kinem odważnym, ambitnym i nietuzinkowym. Dla pozostałej części, zdecydowanej większości widzów, historia Tereski i i jej przyjaciółki, Renatki, stała się wzorem kina męczącego zmysły i emocje, nieatrakcyjnego, a nawet – wstydliwego. [Rafał Oświeciński, fragment rankingu] 22. Cicha noc (ex aequo)2017, reż. Piotr DomalewskiProstota pomysłu, od której reżyser wychodzi, ostatecznie urzeka i porusza. Być może dla wielu widzów to będzie ten tytuł, który po zakończonym seansie siedzi w człowieku niczym zadra, przeszkadzająca i nieprzyjemnie drapiąca od środka, domagająca się przemyśleń. Dla innych być może festiwalowe zachwyty to ledwie wiele hałasu o nic… Jednak ten film to więcej niż dobre aktorstwo i kolejna historyjka o problemach przy świątecznym stole. Cicha noc zdaje się dziełem bardzo intymnym, osobistym. Chropowatym w obrazie i bliskim polskim realiom. Trochę jest w niej artefaktów z przeszłości, całkiem spora graciarnia tego, co jeszcze może się przydać, trochę rodzinnych fotografii, kilka dowodów na to, że życie jest znośne i drugie tyle na to, iż tak naprawdę coś się po drodze zgubiło i przegrało. [Karolina Dzieniszewska, fragment recenzji] 22. Twój Vincent (ex aequo)2017, reż. Dorota Kobiela, Hugh WelchmanProjekt w reżyserii Doroty Kobieli i Hugh Welchmana to jedno z najbardziej niesamowitych przedsięwzięć z pogranicza filmu i sztuki. Kilka lat wcześniej Lech Majewski, także przy udziale międzynarodowej obsady, inscenizował Młyn i krzyż, ale Twój Vincent to projekt dalece bardziej immersyjny, dosłownie wkomponowujący aktorów w stylistykę obrazów Vincenta Van Gogha. I tak, jak film Majewskiego był arthouse’ową refleksją, tak Twój Vincent jest po prostu świetnie prowadzonym narracyjnie filmem, pełnym melancholii i refleksji nad procesem twórczym i emocjami artysty. Film, który każdym powinien mieć w swojej kolekcji w najwyższej możliwej rozdzielczości, by docenić kunszt 125 malarzy pracujących nad warstwą wizualną filmu. Co ważne, Twój Vincent zarobił imponujące 42 miliony dolarów przy niemal ośmiokrotnie mniejszym budżecie, stając się przedsięwzięciem udanym nie tylko artystycznie, ale i komercyjnie. [Dawid Myśliwiec]
XX wieku twórcy filmów podejmowali głównie tematyki patriotyczną i miłosną. II wojna światowa przerwała rozwój kinematografii w Polsce. Po wojnie przemysł filmowy został odbudowany, ale produkcji filmowej wespół z centralizacją narzucone zostały sztywne reguły socrealizmu . Komedia to bez dwóch zdań jeden z najpopularniejszych gatunków filmowych. Kto z nas nie lubi odprężyć się i pośmiać przy dobrym kinie? Jednak stworzenie naprawdę dobrej komedii, która jednocześnie rozbawi nas do łez, momentami wzruszy, a czasem też skłoni do refleksji, to nie lada sztuka. W 2018 roku Rolling Stone postanowił zmierzyć się z wyzwaniem wybrania najlepszych filmów z tego gatunku i stworzył listę najbardziej udanych komedii XXI wieku. Cała lista zawiera w sumie 50 pozycji - tutaj zebraliśmy te, które znalazły się na miejscach od 20 do 1. Fot.: PARAMOUNT PICTURES / Album/EAST NEWS, UNION FILMS/DEFENDER FILMS/FUNNY OR DIE/NEW ZEALAND FILM COM / A/East News, UNIVERSAL PICTURES / AlbumEAST NEWS Najlepsze komedie 20. Grand Budapest Hotel (2014) Film w reżyserii Wesa Andersona opowiada losy Gustave'a H., legendarnego konsjerża w słynnym europejskim hotelu w okresie międzywojennym, oraz Zero Moustafa, chłopca pracującego w lobby, który staje się jego najbardziej zaufanym przyjacielem. Historia inspirowana jest wspomnieniami pisarza Stefana Zweiga. 19. Wredne dziewczyny (2004) Ta komedia trafiła już do kanonu filmów młodzieżowych. Nastoletnia Cady całe dotychczasowe życie spędziła z rodzicami-naukowcami w Afryce. Gdy jej rodzina wraca do Ameryki, a Cady musi rozpocząć naukę w 'normalnej' szkole, szybko orientuje się, że lawirowanie w trudnych do zrozumienia układach panujących w liceum, jest o wiele cięższe, niż mogłoby się z pozoru wydawać. 18. Jaja w tropikach (2008) Grupa znanych aktorów ma nakręcić film wojenny o dramatycznych przeżyciach żołnierzy podczas wojny w Wietnamie. Wielkie gwiazdy okazują się jednak mocno rozkapryszone, co skłania producentów, aby pokazać im, jak naprawdę wyglądają trudy przedzierania się przez tropikalną dżunglę. 17. Co robimy w ukryciu (2014) Trzech współlokatorów-wampirów z różnych epok próbuje radzić sobie z trudami życia w XXI wieku - takimi jak płacenie rachunków czy imprezowanie w klubach. Gdy decydują się zamienić w wampira współczesnego 20-latka, w zamian za pokazanie mu, jak gospodarować sobie czas, gdy żyje się wiecznie, on uczy ich kilku nowych rzeczy o obecnych realiach. Na podstawie filmu powstał również serial HBO pod tym samym tytułem. 16. Lady Bird (2017) Pełnometrażowy debiut Grety Gerwig to niezwykle zabawna i poruszająca historia o dorastaniu, dojrzewaniu, przyjaźni, pierwszej miłości, a także skomplikowanych relacjach z rodzicami. Dzięki Lady Bird Gerwig stała się piątą kobietą w historii, która została nominowana do Oscara za reżyserię. 15. Poważny człowiek Film braci Coen jest czarną, miejscami mocno ponurą, komedią, która luźno opiera się na historii Hioba. Prof. Lawrence Gopnik, którego życie nie układa do końca tak, jakby tego sobie życzył, próbuje odzyskać równowagę i stanąć na nogi. Film nominowany był to kilku Oscarów, między innymi dla najlepszego filmu. 14. Każdy by chciał!! (2016) Ten film sprawi, że zapragniesz spędzić trochę czasu z grupą głównych bohaterów. Fabuła tej komedii osadzona jest w latach 70 - grupa młodych graczy baseballu rozpoczyna naukę w college'u, gdzie nauczą się, jak wkroczyć w dorosłe życie. 13. Śmierć Stalina (2017) Ta czarna komedia jest adaptacją serii francuskich komiksów La Mort de Staline. Film przedstawia w krzywym zwierciadle, jak podczas ostatnich dni Stalina i po jego śmierci w ZSRR rozpoczyna się wszechogarniający chaos i bezwzględna walka o przejęcie władzy, podczas której nikt nie zamierza cofnąć się przed niczym. 12. Legenda telewizji (2004) Ron Burgundy, gwiazda telewizji lat 70., jest ulubionym prezenterem widzów, a jego pozycja wydawała się być absolutnie niepodważalna. Dziennikarza czeka jednak przykry zawód i wyścig o utrzymanie pracy, gdy jego miejsce będzie chciała zająć młoda i ambitna kobieta. 11. Najpierw strzelaj, potem zwiedzaj (2008) Komediodramat o dwóch płatnych mordercach, którzy dostają zlecenie w Brugii. Gdy jeden z nich przez przypadek zabija nie tylko osobę, na którą dostali zlecenie, ich sytuacja mocno się komplikuje, a pobyt w belgijskim mieście musi się nieco przedłużyć. 10. Hollywood atakuje (2000) Grupa filmowców przyjeżdża do niewielkiego amerykańskiego miasteczka, aby nakręcić film. Non stop napotykają jednak różne przeszkody, a ich zachowanie burzy spokój mieszkańców, którzy z każdym dniem zaczynają mieć dość ekipy filmowej. 9. 40-letni prawiczek (2005) 40-letni Andy przyznaje przed kolegami z pracy, że jeszcze nigdy nie spał z kobietą. Ci stawiają sobie za punkt honoru pomóc mężczyźnie, aby stracił w końcu dziewictwo. Poznawanie zupełnie przypadkowych kobiet nie przynosi żadnych rezultatów, dopóki Andy nie zaprzyjaźni się z pracującą niedaleko jego filmy Trish. 8. Wysyp żywych trupów (2004) Brytyjski komedio-horror, który jest jedną z najbardziej klasycznych parodii filmów o zombie. Co ciekawe, popularność tej produkcji przyniosła premiera w Stanach Zjednoczonych, gdzie film okazał się zupełnie niespodziewanie ogromnym sukcesem. 7. Toni Erdmann Ta tragikomedia przez wielu krytyków określana jest jako nadzieja współczesnego kina. Starszy mężczyzna, który podchodzi do życia bardzo lekko, nie do końca dogaduje się ze swoją dorosłą, robiącą karierę córką. Postanawia naprawić z nią relację i składa jej niezapowiedzianą wizytę w biurze, udając zupełnie nową postać. 6. Lewy sercowy (2002) Paul Thomas Anderson, reżyser filmu, jest uważany za jednego z najwybitniejszych współczesnych filmowców. Głównym bohaterem filmu jest właściciel małego biznesu, który rozpaczliwie poszukuje miłości, w czym przeszkadza mu nieśmiałość. Pewnego dnia poznaje kobietę i stara się zrobić wszystko, żeby jej przypodobać. 5. Idiokracja (2006) Żołnierz i prostytutka zostają poddani hibernacji. Eksperyment, w którym biorą udział, nie idzie zgodnie z planem i zostają obudzeni dopiero w 2055 roku. Okazuje się, że świat, jaki znali do tej pory, kompletnie się zmienił, a ludzkość, na skutek komercjalizmu i antyintelektualizmu, stała się kompletnie głupia. 4. Bracia przyrodni (2008) Brennan jest czterdziestolatkiem mieszkającym z matką, Dale to czterdziestolatek nadal mieszkający z ojcem. Gdy ich rodzice biorą ślub i zamieszkają ze sobą, mężczyźni są zmuszeni nie tylko dzielić ze sobą pokój, ale także zacząć dogadywać się jak bracia. Co więcej, rodzice zaczynają naciskać, aby w końcu znaleźli prace i wyprowadzili się z domu. 3. Druhny (2011) Jedna z najlepszych współczesnych komedii o sile i trudnościach kobiecej przyjaźni. Dwie przyjaciółki znają się od dziecka i są nierozłączne. Ich relacja zostanie jednak wystawiona na poważną próbę, gdy w tym samym czasie, kiedy jedna z nich będzie planować najszczęśliwszy dzień w życiu - swój ślub - druga będzie zmagać się ze złamanym sercem i utratą pracy. 2. Zapętleni (2009) Brytyjska czarna komedia pokazująca w krzywym zwierciadle, jak we współczesnej polityce odpowiedni dobór słów może nieść za sobą gigantyczne konsekwencje i zmienić bieg wydarzeń. Głównym bohaterem jest Simon Foster, który pracuje jako sekretarz ministerstwa rozwoju międzynarodowego. Wraz ze wsparciem dwójki Amerykanów postanawia podjąć działania mające na celu zakończenie wojny w Iraku. 1. Medal dla miss (2000) Niezwykle barwna grupa bardzo osobliwych ludzi spotyka się na konkursie piękności dla psów. Każdy z nich jest przekonany, że to właśnie jego pupil powinien zdobyć nagrodę, dlatego napięcie między nimi rośnie z minuty na minutę. Zobacz następną galerię Usta usta - obsada. Aktorzy i bohaterowie. Opis postaci Najlepsze seriale XXI wieku - doskonale wiemy, że ta fraza wśród naszych Czytelników nieustannie cieszy się wielkim zainteresowaniem. Teraz w sieci pojawił się nowy ranking tego typu, który przygotowali krytycy prestiżowego Hollywood Reportera.

Po świetnych komediach okresu PRL-u przełom lat 80. i 90. w polskim kinie mógł nieco rozczarowywać. Jednak i w najnowszym okresie powstawały zabawne i wartościowe filmy rozrywkowe. Przedstawiamy nasz ranking polskich komedii ostatnich dekad. W pierwszej dekadzie XXI wieku twórcy polskich komedii skupili się przede wszystkim na przemianach społecznych i konfrontacji PRL-u z Polską po upadku komunizmu. Zaczął od tego wielki mistrz gatunku, Juliusz Machulski, który w swoich dwóch filmach z 2008 i 2013 roku wykorzystał konwencję zabawnej podróży w czasie, podkreślającej ogromny przeskok w narodowej mentalności, modzie czy obyczajach pomiędzy dawnym i obecnym światem. Rzeczywistość Polski Ludowej to główna sceneria komedii Jacka Bromskiego Bilet na Księżyc (2013) czy Być jak Kazimierz Deyna (2012) Anny Wieczur-Bluszcz. Polskość pojawia się również w obrazie rodzimej prowincji pokazywanej przez pryzmat mitu sielskiej Arkadii. W takiej odsłonie cieszy się ona w kinie niesłabnącą popularnością, czego najlepszym przykładem jest cykl zapoczątkowany przez film “U Pana Boga za piecem”. Innym nurtem tematycznym polskich komedii ostatnich dekad jest wojna płci, seksizm czy odmienne spojrzenie na świat kobiet i mężczyzn. Wielkimi hitami w tym zakresie okazały się Testosteron (2007) i Lejdis (2008) Tomasza Koneckiego i Andrzeja Saramonowicza. Podobne wątki pojawiają się w komediach Marka Koterskiego, choć oczywiście jest to w tym wypadku jedynie część jego wielkiej opowieści o Polakach i narodowych wadach. Polscy twórcy nadal szukają również swojego pomysły na polską komedię romantyczną. Po wielu nieudanych, zupełnie odbiegających od polskich realiów filmach, sukcesem okazała się seria Planeta singli oraz świąteczne „Listy do M”. Najlepsze polskie komedie ostatnich dekad 1. Dzień świra Dzień świra (2002) w reżyserii Marka Koterskiego to bez wątpienia jedna najlepszych polskich komedii. Historia nauczyciela polonisty (Marek Kondrat), zniewolonego przez nerwicowe nawyki i narodowe przywary staje się swoistą parabolą życia polskiego inteligenta. Adaś Miauczyński po rozwodzie z żoną (Janina Traczykówna) marzy o ponownym związku z idealną partnerką. Jednocześnie próbuje przekazać synowi (Michał Koterski) podstawowe zasady życiowe. Wszystkie wysiłki bohatera są jednak z góry skazane na przegraną. 2. Kiler Kiler (1997) Juliusza Machulskiego to film, który w momencie premiery bił wszelkie rekordy popularności. Był to bowiem powrót do starego wzorca polskiej komedii sensacyjnej, połączonej ze schematem komedii omyłek. Oto Jerzy Kiler (Cezary Pazura) zostaje mylnie utożsamiony z groźnym zabójcą, dokonującym zbrodni na zlecenie. Na jego tropie znajduje się komisarz Ryba (Jerzy Stuhr) oraz wścibska dziennikarka (Małgorzata Kożuchowska). Kontynuacją filmu było Kilerów 2-óch (1999). 3. U Pana Boga za piecem U Pana Boga za piecem (1998) w reżyserii Jacka Bromskiego to świetna komedia osadzona w mentalności i klimacie polskiej wsi. Królowy Most to bowiem maleńka miejscowość na wschodzie Polski, gdzie czas niemal się zatrzymał. Największym lokalnym autorytetem jest ksiądz proboszcz (Krzysztof Dzierma), który rozstawia po kątach miejscowych biznesmenów i policjantów. Któregoś dnia w Królowym Moście zjawia się młoda Rosjanka Marusia (Irina Lachina). Dziewczyna z powodu kradzieży jej rzeczy jest zmuszona na jakiś czas zamieszkać w domu organisty (Jan Wieczorkowski). Wyidealizowana prowincja w komedii Bromskiego jest ostoją starego ładu – bez wielkich hipermarketów, bezsensownej przemocy i kapitalistycznego wyzysku. Film posiada kontynuacje – U Pana Boga w ogródku oraz U Pana Boga za miedzą. 4. Vinci Vinci (2004) to kolejna komedia Juliusza Machulskiego, w najlepszym stylu. Cuma (Robert Więckiewicz) jest zawodowym złodziejem antyków, który na warunkowym zwolnieniu z więzienia otrzymuje propozycję naprawdę dużego przekrętu. Ma ukraść z Muzeum Czartoryskich w Krakowie słynną Damę z łasiczką Leonarda da Vinci. Wkrótce w sprawę włączają się między innymi zdolna studentka ASP (Kamila Baar), a także policjant (Borys Szyc) – każdy chce ugrać coś dla siebie. Vinci to typowy pastisz komedii kryminalnej, z zabawnymi żartami i dobrze skrojoną fabułą. 5. Pieniądze to nie wszystko Pieniądze to nie wszystko (2001) w reżyserii Juliusza Machulskiego to z kolei satyryczny obraz polskiego kapitalizmu. Znany przedsiębiorca, Tomasz Adamczyk (Marek Kondrat) zostaje porwany przez mieszkańców byłego PGR-u w momencie, gdy postanawia zrezygnować z kierowania swoją firmą. Nieoczekiwanie spotkanie z wiejską społecznością zmienia milionera i jego spojrzenie na świat. W filmie zagrali między innymi Stanisława Celińska, Hanna Mikuć, Sylwester Maciejewski czy Andrzej Chyra. 6. Ciało Ciało (2003) dwóch reżyserów – Tomasza Koneckiego i Andrzeja Saramonowicza jest komedią postmodernistyczną, w której mamy do czynienia z mieszaniną różnych stylów i konwencji. Głównym bohaterem filmu jest złodziej, Wolter, (Rafał Królikowski), który podczas podróży pociągiem ma nieszczęście natknąć się na ciało nieboszczyka. Mężczyzna z oczywistych względów unika spotkania z wymiarem sprawiedliwości, dlatego próbuje poradzić sobie z problemem na własną rękę. 7. Chłopaki nie płaczą Chłopaki nie płaczą (2000) – komedia Olafa Lubaszenki zyskała ogromną popularność wśród widzów. Fabuła koncentruje się wokół postaci młodego skrzypka Kuby (Maciej Stuhr), który w wyniku skorzystania z uciech oferowanych przez panie lekkich obyczajów zostaje wplątany w mafijne porachunki. Co więcej, Brenner staje się dla gangsterów obiektem przeznaczonym do bezwzględnej likwidacji. Świetne role stworzyli w filmie Michał Milowicz, Mirosław Zbrojewicz czy Cezary Pazura. 8. Lejdis Lejdis (2008) Tomasza Koneckiego to niewątpliwy hit pierwszej dekady XXI wieku w polskim kinie. Komedia stanowi niejako żeńską wersję Testosteronu. Łucja (Edyta Olszówka), Korba (Anna Dereszowska), Gośka (Izabela Kuna) i Monia (Magdalena Różdżka) są bliskimi przyjaciółkami. Każdego roku w sylwestrową noc wspólnie wymyślają noworoczne postanowienia. Los jest jednak przewrotny i wikła ich życiowe ścieżki. Każda z kobiet musi się zmierzyć z innym problemem: ze zdradą partnera, homoseksualizmem męża czy z nieplanowaną ciążą. Film pod warstwą humoru pokazuje przemiany kulturowe w Polsce – coraz większą swobodę obyczajową kobiet. Wyzwolenie seksualne, odważny język i zachowania – to wszystko prezentują na ekranie tytułowe Lejdis. 9. Ile waży koń trojański? Ile waży koń trojański? (2008) to bardzo zgrabna komedia Machulskiego, oparta o motyw podróżowania w czasie. Główną bohaterką filmu jest Zosia (Ilona Ostrowska), która w sylwestrową noc, za sprawą nieopatrznie wypowiedzianego życzenia, przenosi się do czasów swojej wczesnej młodości – lat 80. Wówczas była żoną oszukującego kobiety uwodziciela Darka (Robert Więckiewicz). Konfrontacja z PRL-em wypada naprawdę zabawnie, tym bardziej, że Zosia próbuje uczynić wszystko, by odnaleźć w przeszłości swojego obecnego małżonka. 10. Bilet na księżyc Bilet na księżyc (2013) w reżyserii Jacka Bromskiego to również komedia o czasach Polski Ludowej, której akcja toczy się dokładnie w 1969 roku. Adam (Filip Pławiak) dostaje powołanie do wojska, a jego brat (Mateusz Kościukiewicz) wpada na pomysł, że przed stawieniem się w jednostce powinien przejść inicjację seksualną, co oszczędzi mu drwin ze strony koszarowych kolegów. Podczas podróży do Świnoujścia, gdzie bohater ma odbywać służbę w porcie marynarki wojennej, Adam zakochuje się w pięknej tancerce nocnego klubu (Anna Przybylska). Mężczyzna obmyśla sprytny plan ucieczki obojga z Polski. Udostępnij “Top 10 – najlepsze polskie komedie ostatnich lat – ranking” swoim widzom.

Oto wyniki głosowania na najlepsze filmy SF XXI wieku. Zasady były proste: film musi pochodzić z lat 2001 do dzisiaj, musi być długometrażowy i może pochodzić z dowolnego kraju, może być zrobiony dowolną metodą. Głos oddało 98 osób na 158 filmów. Dzięki! Oczywiście gatunek SCIENCE FICTION jest bardzo pojemny i swoje miejsce znajdą tutaj kosmiczne
Niedawno BBC ogłosiło listę najlepszych filmów XXI wieku. Znalazło się na niej wiele znakomitych tytułów, ale równie spora część z nich spotkała się z powszechnym zdziwieniem. Polska blogosfera filmowa postanowiła więc stworzyć własny ranking. Zostałem zaproszony do tego projektu, w którym z przyjemnością biorę udział. Choć rankingi wszelkiej maści są zawsze generatorami sporów i dyskusji, to od samego zestawienia ciekawsze bywają właśnie owe różnice zdań. To samo jest celem niniejszego rankingu. Można go również potraktować jako listę must-see – filmów, które każdy miłośnik kina zwyczajnie powinien znać. Szukasz więc filmu na wieczór? Może znajdziesz na tej liście coś dla siebie. Reguły były bezlitosne – musieliśmy podać jedynie 30 tytułów – dlatego nie znalazło się tu miejsce na wiele znakomitych filmów. Moja skrócona lista dzieł, które brałem pod uwagę, tworząc to zestawienie, obejmowała 200 tytułów. Nieobecność każdego z nich boli bardzo mocno. Nie przywiązuje się natomiast do miejsc na liście. Wszystkie filmy, które się na niej znalazły, odznaczają się podobnie wysokim poziomem, spokojnie więc można byłoby je poukładać w inny sposób. Na honorowym, 30 miejscu, znalazł się reprezentant rodzimej kinematografii, film, który niekoniecznie jest najlepszym polskim dziełem tego okresu, ale w swoim czasie zrobił na mnie największe wrażenie i każdy jego seans przeżywam bardziej niż niejeden horror. Krótkie wytłumaczenia moich decyzji umieściłem pod tytułami filmów z pierwszej 10. To zestawienie jest również dowodem na zawodność ludzkiej pamięci. Zdecydowana większość umieszczonych tu filmów miała swoją premierę w drugiej dekadzie XXI wieku, co wcale nie oznacza, że była ona lepsza niż pierwsza. Wspomnienia związane z niektórymi filmami z początku wieku, oglądanymi piętnaście lat temu, zwyczaje się zatarły i nie miały szans z pamięcią o dziełach oglądanych względnie niedawno. Nie pozostaje więc nic innego, jak zaprosić Was do zapoznania się z moją listą. Co o niej myślicie? Z którymi pozycjami się zgadzacie, a z którymi nie? Jakich tytułów Wam brakuje? Jak wyglądałaby Wasza 30? Jestem niezwykle ciekawy Waszych komentarzy! 30. Plac Zbawiciela (2006), reż. Joanna Kos-Krauze, Krzysztof Krauze 29. Kieł (2009), reż. Yorgos Lanthimos 28. Polowanie (2012), reż. Thomas Vinterberg 27. Wielkie piękno (2013), reż. Paolo Sorrentino 26. Rzeź (2011), reż. Roman Polański 25. Gomorra (2008), reż. Matteo Garrone 24. Birdman (2013), reż. Alejandro Gonzalez Inarritu 23. Mad Max: Na drodze gniewu (2015), reż. George Miller 22. Spring Breakers (2012), reż. Harmony Korine 21. Co wiesz o Elly? (2009), reż. Asghar Farhadi 20. Holy Motors (2012), reż. Leos Carax 19. The Social Network (2010), reż. David Fincher 18. Walc z Baszirem (2008), reż. Ari Folman 17. Prorok (2009), reż. Jacques Audiard 16. Głód (2008), reż. Steve McQueen 15. W głowie się nie mieści (2015), reż. Pete Docter 14. Turysta (2014), reż. Ruben Ostlund 13. Koń turyński (2011), reż. Bela Tarr 12. Drive (2011), reż. Nicolas Winding Refn 11. Miłość (2012), reż. Michael Haneke 10. Bękarty wojny (2009), reż. Quentin Tarantino Zdecydowanie najlepszy film Tarantino od czasu „Pulp Fiction”. Wzór z Sevre dla kina postmodernistycznego, bawiącego się historią. W tym filmie udało się wszystko, a poszczególne sceny na trwałe zapisały się w historii kina i powszechnej świadomości. Kto z Was nie grał choćby w „Bękarty” – grę towarzyską z naklejanymi na czoło karteczkami, wyjętej prosto z tego właśnie filmu? 9. Aż poleje się krew (2007), reż. Paul Thomas Anderson Epickie, monumentalne dzieło opowiadające o słabościach, ciągnących ludzi na dno. Być może nie nakręcono w XXI wieku filmu tak głęboko i bezlitośnie zaglądającego w otchłań ludzkiej chciwości i bezwzględności, bez umoralniającego zacięcia. Skończone arcydzieło, doskonałe na płaszczyźnie aktorskiej, wizualnej, scenariuszowej i koncepcyjnej. 8. To nie jest kraj dla starych ludzi (2007), reż. bracia Coen Najlepszy amerykański film XXI wieku (obok, rzecz jasna, „Mulholland Drive”) – wyznaczył nowe ścieżki rozwoju tamtejszej kinematografii, przedstawił nowe standardy, zademonstrował, jak mieszać „pulpę” z kinem moralnej doniosłości. To również znakomity przykład współczesnej adaptacji, prowadzenia narracji, ambitnego kina dla szerokiej widowni. Ściska gardło i na zawsze pozostaje w pamięci. 7. Biała wstążka (2009), reż. Michael Haneke Film być może najważniejszego twórcy XXI wieku, którego każdy kolejny film jest dziełem spełnionym i długo oczekiwanym – wystarczy przypomnieć takie filmy stworzone po 2000 roku jak „Ukryte”, „Pianistka” czy „Miłość”. „Biała wstążka” niekoniecznie jest najlepszym z nich, ale na pewno najbardziej wstrząsającym i przenikliwym. Nie można przejść obok niego obojętnie, jest również znakomitym studium z antropologii historycznej, tropiącym drobne zwiastuny rodzącego się powoli faszyzmu. 6. Scena zbrodni (2012), reż. Joshua Oppenheimer Bezsprzecznie najbardziej wstrząsający film XXI wieku i zarazem najlepszy film dokumentalny. Oppenheimer w odkrywczy i na wskroś oryginalny sposób przybliżył indonezyjskie zbrodnie ludobójstwa. Do realizacji filmu zaprosił samych morderców, którzy wciąż są traktowani w swoim kraju jak bohaterowie. Postawił ich przed kamerą i kazał odtworzyć brutalne sceny zbrodni, które rekonstruowali z przyjemnością. Chyba nie da się podejść bliżej do jądra ciemności. 5. Sieranevada (2016), reż. Cristi Puiu Arcydzieło i zwieńczenie rumuńskiej nowej fali. Tamtejsi twórcy zasłynęli dzięki swojej wrażliwości na realizm, który doprowadzili do perfekcji. „Sieranevada” to dzieło ekstremalne. Trzygodzinny zapis w czasie rzeczywistym jednego spotkania rodzinnego w małym, zatłoczonym mieszkaniu. Mają w nim miejsce wydarzenia tak zwyczajne, że aż nieprawdopodobne. To nie tylko wiwisekcja współczesnej rodziny, ale przenikliwy komentarz do rumuńskiego społeczeństwa, które, jak się okazuje, cierpi na podobne choroby jak nasze. Więcej o filmie przeczytacie w relacji z Nowych Horyzontów. 4. Syn Szawła (2015), reż. Laszlo Nemes Kino humanistyczne, rozgrywające się w świecie, gdzie człowiek został całkowicie pozbawiony znaczenia i godności. Jeszcze nikt wcześniej nie opowiadał tak o Holocauście, nie podszedł tak blisko i w tak realistyczny sposób nie przedstawił pieców krematoryjnych, przerażonych ofiar i członków Sonderkommando. Mimo to, twórcy nie zrezygnowali z rozpalenia w tej ponurej ciemności lampki nadziei, którą okazała się ludzka niedoskonałość i irracjonalizm. Więcej o filmie przeczytacie w recenzji. 3. Życie Adeli (2013), reż. Abdellatif Kechiche Są filmy zachwycające formalną oryginalnością, rozmachem, niespotykanym punktem widzenia czy realizacyjną sprawnością. „Życie Adeli” jest arcydziełem mącenia w emocjach – jest wybitnym dziełem kina uczuciowego, które nie zbliża się w żadnym razie do melodramatu. Długie, rozbudowane i niezwykle realistyczne sceny lesbijskiego seksu, które najczęściej były przedmiotem dyskusji przy okazji omawiania tego filmu, nie są tu jedynie pikantnym dodatkiem, lecz ważnym elementem podbijającym i tak szczytujące już emocje. Widzowie są bezsilni wobec przedstawionej banalnej i szczeniackiej, mogłoby się wydawać, historii miłosnego zauroczenia i wielkiego dramatu, który się z nią skrywa. 2. Rozstanie (2011), reż. Asghar Farhadi Farhadi mógłby być chirurgiem. Każdy jego film jest oparty na niezwykle precyzyjnym scenariuszu, który mimo swojej pozornej banalności wciąga niczym wytrawny kryminał. Najdoskonalszym jego dziełem jest bez wątpienia właśnie „Rozstanie”, które wprowadziło go na salony światowego kina i uczyniło niekwestionowanym mistrzem współczesnego filmu. Jego obrazy ogląda się niczym najlepsze kino gatunkowe, z którego rozwiązań bardzo subtelnie korzysta, ale ich celem nigdy nie jest dostarczenie prostej rozrywki, lecz roztrząsanie doniosłych problemów moralnych, społecznych i międzyludzkich. 1. Mulholland Drive (2001), reż. David Lynch Film, który miał swoją premierę już w XXI wieku, lecz symbolicznie zakończył okres kina lat 90. Jest bez wątpienia ukoronowaniem kina meandrycznego, eksperymentującego z narracją, wikłającego fabułę, ukazującego płynność ludzkich tożsamości, zgubny wpływ snucia opowieści, ciemne zakamarki ludzkiego umysłu i serca. Wszystko to podane jest w niezwykle oryginalnym i rozpoznawalnym stylu gęstego i mrocznego postmodernizmu Davida Lyncha. „Mulholland Drive” to opus magnum tego być może najważniejszego twórcy lat 90. Trudno powiedzieć, czy faktycznie jest to najlepszy dotychczas film XXI wieku, ale z perspektywy lat wciąż przedstawia się oryginalnie i niezwykle intrygująco. Choć tego typu kino wydaje się należeć do zamkniętego rozdziału w historii kina, to wciąż oddziałuje na wyobraźnie kolejnych pokoleń.
Przykład amerykanizacji – marka „ Pepsi ” w Indiach. Amerykanizacja – charakterystyczny dla drugiej połowy XX wieku i XXI wieku, ogólnoświatowy proces transferu kulturowego, którego obiektem są instytucje, normy, wartości, zwyczaje, zachowania, techniki, symbole czy obrazy, które (faktycznie lub rzekomo) są kojarzone ze Stanami Powiązane "Grają na siłę". Otwarta krytyka ze strony Marka Papszuna. Młodzieżowcy w PKO Ekstraklasie: 3. kolejka [RAPORT] Marek Papszun zdobył się na chwilę szczerości i opowiedział, co sądzi na temat przepisu o młodzieżowcu: - (Europejskie) puchary pokazały, jak stawiamy na... 1 sierpnia 2022, 22:30 młodzieżowcy ekstraklasamłodzieżowcy w ekstraklasiemarek papszunmichał rakoczyszymon włodarczykgórnik zabrzeraków częstochowa Laptop do szkoły. Najlepszy laptop dla ucznia, kóry spełni wszystkie wymagania do nauki najmłodszych Laptop do szkoły jest bardzo przydatnym urządzeniem w kwestii nauki oraz kontaktu dziecka z rówieśnikami. Wielu rodziców decyduje się na zakup sprzętu... 1 sierpnia 2022, 21:49 komputerykomputery i laptopyobniżkakomputeryszkołaokazje Jaki grill ogrodowy wybrać? Przegląd grillów do ogrodu. Grillowanie w ogrodzie jako forma spędzania wolnego czasu na świeżym powietrzu Zastanawiasz się, jaki grill ogrodowy wybrać, aby móc cieszyć się grillowaniem na świeżym powietrzu? Dobór odpowiedniego grilla do ogrodu wcale nie musi być... 1 sierpnia 2022, 21:48 domogródgrille ogrodowe i akcesoriaobniżkaokazje Gry planszowe idealne na spędzenie czasu z bliskimi. Zestawienie gier dla dzieci, strategicznych, rodzinnych i nadających się na imprezę Gry planszowe cieszą się rosnącą popularnością już od wielu lat. I nic w tym dziwnego! Gra planszowa może uczyć, poprawiać koncentrację, logiczne myślenie i... 1 sierpnia 2022, 21:48 obniżkaferiezabawkigry bez prąduokazje Gry planszowe - sprawdź, gdzie kupisz w dobrych cenach. Gry planszowe są świetnym pomysłem na spędzanie wolnego czasu Gry planszowe są świetnym pomysłem na spędzanie wolnego czasu z najbliższymi. Wieczór w gronie rodzinnym, czy impreza z przyjaciółmi, a może czas wolny z... 1 sierpnia 2022, 21:45 obniżkaferiezabawkigry bez prąduokazje Po pierwszym półroczu 2022 roku obroty firmy Heineken wzrosły o jedną trzecią. Zysk przekroczył 1,3 mld euro Koncern browarniczy Heineken poinformował w poniedziałek, że w pierwszym półroczu br. jego obroty wzrosły o jedną trzecią do 16,4 mld euro, a zysk netto był o... 1 sierpnia 2022, 19:56 browarnictwoheinekenholandiarosnące dochody
Zarazem mamy inny powrót. Przez chwilę przemysł filmowy został przez covid zablokowany. Teraz mamy wylew produkcji, czasem tych z ostatniej chwili, a czasem tworzonych przez lata, które dokończono. Niektóre są dobre lub bardzo dobre. Polskie kino żyje i ma się nieźle – przy różnych jednostronnościach tematycznych.
Na 37. pozycji uplasował się film "Wszystkie nieprzespane noce" Michała Marczaka, niezwykły portret pokolenia współczesnych dwudziestolatków mieszkających w dużym mieście, urodzonych po transformacji ustrojowej w 1989 roku. Klimat przedłużającej się imprezy i nocnego spaceru zjednał sobie serca nie tylko młodej widowni - film został doceniony na festiwalu w Sundance, a krytycy porównywali film twórcy głośnego dokumentu "Fuck For Forest" do "Spring Breakers" Harmony'ego Korine'a czy "Niewinnych czarodziejów" Andrzeja Wajdy. Oglądaj "Wszystkie nieprzespane noce" w serwisie Z kolei na miejscu 29. znalazła się nagrodzona Oscarem "Ida" Pawła Pawlikowskiego ze zdjęciami Łukasza Żala i Ryszarda Lenczewskiego. To historia młodej zakonnicy, która odkrywa, że jest Żydówką, a w dzieciństwie została ochrzczona, aby ocalić ją z Holocaustu. Wraz ze swoją jedyną żyjącą krewną, komunistką odsuniętą od władzy, jedzie do rodzinnej miejscowości. To podróż w poszukiwaniu tożsamości, miłości i wybaczenia. Na 27. pozycji redaktorzy IndieWire umieścili film "Motyl i skafander" Juliana Schnabela. Za zdjęcia do tego filmu odpowiadał Janusz Kamiński, wybitny polski operator, dwukrotny laureat Oscara za filmy "Lista Schindlera" i "Szeregowiec Ryan". "Kamiński jest znany jako operator Spielberga, ale to w znacznie mniejszym filmie malarza Juliana Schnabela ceniony polski operator stworzył swoje najbardziej emocjonalnie i mocne kadry" - brzmi uzasadnienie. Najlepszą dziesiątkę otwiera "Hero", chiński film wuxia z 2002 r. wyreżyserowany przez Zhanga Yimou ze zdjęciami Christophera Doyle'a. Dalej mamy "Szpiega" Tomasa Alfredsona z wysmakowanymi kadrami wybitnego operatora Hoyte Van Hoytemy, a także "Mother of George" nigeryjskiego reżysera Andrew Dosunmu ze zdjęciami Bradforda Younga, który pracował też przy "Selmie", "Nowym początku" czy serialu "Jak nas widzą". POLECAMY: Nadzieje polskiego kina – nowe nazwiska, nowe filmy Na miejsce 7. trafiła z kolei "Zimna Wojna" Pawła Pawlikowskiego, trzykrotnie nominowana do Oscara (w tym za zdjęcia Łukasza Żala), nagrodzona Złotą Palmą w Cannes historia trudnej miłości dwojga uzdolnionych ludzi — obdarzonej niezwykłym głosem i energią Zuli (w tej roli Joanna Kulig) oraz pianisty Wiktora (w tej roli Tomasz Kot). Początkowo, gdy się spotykają, rodzi się między nimi fascynacja. On sporo starszy, ona niezwykle utalentowana i charyzmatyczna. Z czasem okazuje się, że jest to miłość fatalna, para nie może żyć bez siebie, ale jednocześnie okazuje się, że nie potrafią być razem. Oglądaj "Zimną wojnę" w serwisie Miejsce 6. należy do niedocenionego "Pana Turnera" Mike'a Leigha, filmowej biografii Turnera, brytyjskiego malarza żyjącego na przełomie XVIII i XIX wieku, który przez nowatorskie stosowanie kolorów i światła spotkał się z falą krytyki. Przepiękne kadry odmalował tutaj Dick Pope. Na kolejnej pozycji znalazła się "Imigrantka" Jamesa Graya ze zdjęciami Dariusa Khondjiego, a tuż za podium trafił "Daleko od nieba" Todda Haynesa ze zdjęciami Edwarda Lachmana. Trzecie miejsce zajął film "Spragnieni miłości" w reżyserii Wong Kar-Waia (ze zdjęciami tria Christopher Doyle/Pung-Leung Kwan/Pin Bing Lee), a na drugiej pozycji uplasowało się "Drzewo życia" Terence'a Malicka (zdjęcia Emmanuel Lubezki). SPRAWDŹ: Kultowe polskie filmy i seriale [KRZYŻÓWKA] Z kolei na zaszczytnym 1. miejsce znalazł się western "Zabójstwo Jesse'ego Jamesa przez tchórzliwego Roberta Forda" Andrew Dominika z rewelacyjnymi ujęciami Rogera Deakinsa, zdobywcy 13 nominacji do Oscara oraz dwukrotnego laureata tejże nagrody za zdjęcia do filmów "Blade Runner 2049" oraz "1917". Całe zestawienie można znaleźć tutaj. Polskie filmy XXI wieku. 2011-09-03 22:46:10 . jendrzej28 ocenił(a) ten film na: 8. Według mnie najlepszy polski film swojej dekady. Odpowiedz. 2011-09-03 22:46:10 . Polskie kino po 2001 roku to nie tylko szablonowe komedie romantyczne i wątpliwej jakości produkcje Patryka Vegi. Mamy nadzieję, że taka opinia jest powszechna, a jeśli wciąż istnieją ku temu jakieś wątpliwości, polecamy zapoznać się z wynikami plebiscytu na najlepsze polskie filmy XXI wieku. Nasi czytelnicy wybrali 30 tytułów, wśród których znalazły się kryminały, dramaty, komedie, biografie. Filmy mainstreamowe oraz festiwalowe perełki, które pokazują różne strony współczesnej polskiej kinematografii. Poniżej znajdziecie listę 30 filmów z największą liczbą głosów. Nie zabrakło kultowych polskich produkcji, niemniej nie obyło się bez niespodzianek. Sprawdźcie sami, czy wyniki was zaskoczą! 30. Wszyscy jesteśmy Chrystusami 2006, reż. Marek Koterski Po Dniu świra przez Markiem Koterskim stało duże wyzwanie w postaci realizacji kolejnego rozdziału z jego antologii o zubożałym inteligencie, Adamie Miauczyńskim. Tym razem twórca postawił na osobiste sportretowanie choroby alkoholowej, a tym samym zabrał Adasia z uniwersalnego świata problemów Dnia świra do przejmującego, bolesnego i nieziemsko prawdziwego zderzenia z konkretnym tematem. Bez wątpienia wyszedł jednak na tym obronną ręką. Świetni Andrzej Chyra i Marek Kondrat (jedna z ostatnich ról tego emerytowanego, wspaniałego aktora) w roli Miauczyńskiego. Bardzo często wracam myślami do kwestii wypowiadanej przez głównego bohatera tej historii w kontekście drogi krzyżowej: „w Chrystusie upadło to co ludzkie”. Mocne kino. [Filip Pęziński] 29. Chce się żyć (ex aequo) 2013, reż. Maciej Pieprzyca Inspirowana prawdziwymi wydarzeniami, autorska opowieść Macieja Pieprzycy o tytule Chce się żyć, to film niezwykle poruszający, który po seansie na długo zostaje w głowie widza. Opowiada o życiu niepełnosprawnego chłopaka Mateusza, który cierpi na porażenie mózgowe. Nie mówi, trudno się z nim porozumieć, a wszystkie czynności wykonuje za niego ktoś inny. Mimo wielu głosów, że jest „rośliną”, mężczyzna znajduje swój sposób komunikacji i walczy o swoje prawa. [Jakub Zalewski] 29. Skazany na bluesa (ex aequo) 2005, reż. Jan Kidawa-Błoński Filmowa biografia charyzmatycznego wokalisty Dżemu to pogłębiony i przeszywająco dotkliwy portret kultowej postaci polskiej sceny muzycznej – Ryśka Riedla. Reżyser w swoim filmie pokazuje go jako człowieka przede wszystkim poszukającego wolności. Z drugiej strony obnaża jego słabości jako człowieka nieumiejącego odnaleźć się w otaczającej rzeczywistości, zatracającego się w nałogu. W stworzeniu tak przejmującej i autentycznej ekranowej postaci Ryśka pomogła świetna gra aktorska Tomasza Kota, który, choć trudno w to uwierzyć, debiutował tą rolą na dużym ekranie. To, jak odbierzemy film Jana Kidawa-Błońskiego zależy głównie od emocjonalnego zaangażowania się w historię. Podejrzewam, że fani Dżemu uznają Skazanego na bluesa za film o wiele bardziej wartościowy niż widzowie, którzy z historią rockmana nie mieli wcześniej styczności. Mimo wszystko należy przyznać, że Skazany na bluesa to przejmujący film biograficzny, który z autentycznością oddaje obraz nie tylko intrygującego muzyka, ale i postaci tragicznej, nieposkromionej i wyalienowanej. [Maja Budka] 28. Sztuka kochania. Historia Michaliny Wisłockiej 2017, reż. Maria Sadowska Ze Sztuki kochania pamiętam przede wszystkim świetne oddanie klimatu epoki, odważne i zrealizowane ze smakiem sceny erotyczne oraz absolutnie wspaniałą rolę Magdaleny Boczarskiej, która całkowicie niesie ten film i sprawia, że trudno oderwać wzrok od ekranu. Warto Sztukę kochania obejrzeć choćby tylko dla tej aktorki, choć dzieło Sadowskiej to zwyczajnie udana produkcja, która stanowi jeden z jasnych punktów polskiej kinematografii ostatnich lat. [Łukasz Budnik] 27. Córki dancingu 2015, reż. Agnieszka Smoczyńska Córki dancingu to jeden z tych filmów, które znacznie lepiej przyjęte zostały zagranicą niż w naszym kraju. Pełnometrażowy debiut Agnieszki Smoczyńskiej zachwycił krytyków na całym świecie, zdobywając nagrody na festiwalach od Sundance po Wilno. Córki dancingu okazały się chyba zbyt szalone, zbyt odważne w porównaniu z tym, do czego przyzwyczajeni są widzowie w Polscy. Zachwycający wizualnie horroro-musical opowiadający o syrenich siostrach świadomie balansuje na granicy kiczu i dobrego smaku, będąc jedną z najodważniejszych gatunkowych prób w polskim kinie ostatnich lat. Agnieszka Smoczyńska otworzyła sobie tym filmem drogę do międzynarodowej kariery, podobnie jak Michalina Olszańska, więcej grywająca w Rosji czy Czechach niż w Polsce. [Dawid Myśliwiec] 26. Sala samobójców. Hejter 2020, reż. Jan Komasa Uważam pierwszą odsłonę Sali samobójców za film absurdalnie zły, kompletnie nieudany. Z dużą zatem dozą niepewności zmierzałem do kina na jego sequel (był to przy okazji ostatni mój seans przed wiosennym lockdownem), skuszony świetnym zwiastunem i faktem, że Hejter to owoc kolejnej współpracy Mateusza Pacewicza i Jana Komasy (duet znany z Bożego Ciała). Nie tylko nie żałuję seansu, ale chętnie powtórzyłem go już w domowym zaciszu. Wyrok jest zatem prawomocny: to świetne, emocjonujące, szalenie angażujące i niepokojąco aktualne przeżycie. Jasne, ujęte w lekki nawias konwencji, ale wciąż bardzo prawdziwe. Światowy standard realizacji i wybitny Maciej Musiałowski w roli tytułowej. Magnetyczna rola. I póki co najlepszy film 2020 roku. [Filip Pęziński] 24. Plac zbawiciela (ex aequo) 2006, reż. Krzysztof Krauze, Joanna Kos-Krauze Plac Zbawiciela to jeden z wybitnych utworów polskiego kina, nadający sformułowaniu „realizm” zupełnie nowy wymiar. Nie jestem w stanie przywołać w swej pamięci żadnego obrazu, który był dla mnie równie trudnym kinowym przeżyciem. Wstrząsających filmów jest wszakże wiele; wśród takich tytułów jako oczywiste przychodzą na myśl choćby Róża Wojtka Smarzowskiego, Idź i patrz Elema Klimowa, Drabina Jakubowa Adriana Lyne’a czy Dług, również w reżyserii współtwórcy Placu…, Krzysztofa Krauzego. W każdym z tych przypadków jednak ów wyniszczający ładunek emocjonalny jest choć w niewielkim stopniu ograniczany, choćby przez dystans czasowy dzielący nas od przedstawianych wydarzeń, specyficzny punkt wyjścia fabuły czy obraną przez twórców surrealistyczną konwencję. […] Plac Zbawiciela, pozostając tak blisko codziennej, „zwyczajnej” rzeczywistości, jak tylko sztuka może to czynić, osiąga szczególną emocjonalną siłę. [Przemysław Brudzyński, fragment recenzji] 24. Cześć, Tereska (ex aequo) 2001, reż. Robert Gliński Film brzydki i ponury. Szary, depresyjny, niewygodny. Historia z polskich blokowisk, pełna goryczy, ale i przenikliwości w obserwacji niewygodnej rzeczywistości. Robert Gliński zabawił się w rasowego socjologa i nakreślił portret nizin społecznych, który, z jednej strony, mocno niektórych może podniecać swą dokumentalną przenikliwością pozbawioną nawet odrobiny fałszu; z drugiej strony, może bardzo irytować swym czarnowidztwem i sensownością ukazywania przegranych ludzi żyjących na tle dołujących krajobrazów. Publiczność podzieliła się na dwa skrajne obozy i już samo to świadczy o dużym znaczeniu filmu Glińskiego. Cześć Tereska zdobyła uznanie głównie krytyków i tej części widzów, która nie unika obcowania z kinem odważnym, ambitnym i nietuzinkowym. Dla pozostałej części, zdecydowanej większości widzów, historia Tereski i i jej przyjaciółki, Renatki, stała się wzorem kina męczącego zmysły i emocje, nieatrakcyjnego, a nawet – wstydliwego. [Rafał Oświeciński, fragment rankingu] 22. Cicha noc (ex aequo) 2017, reż. Piotr Domalewski Prostota pomysłu, od której reżyser wychodzi, ostatecznie urzeka i porusza. Być może dla wielu widzów to będzie ten tytuł, który po zakończonym seansie siedzi w człowieku niczym zadra, przeszkadzająca i nieprzyjemnie drapiąca od środka, domagająca się przemyśleń. Dla innych być może festiwalowe zachwyty to ledwie wiele hałasu o nic… Jednak ten film to więcej niż dobre aktorstwo i kolejna historyjka o problemach przy świątecznym stole. Cicha noc zdaje się dziełem bardzo intymnym, osobistym. Chropowatym w obrazie i bliskim polskim realiom. Trochę jest w niej artefaktów z przeszłości, całkiem spora graciarnia tego, co jeszcze może się przydać, trochę rodzinnych fotografii, kilka dowodów na to, że życie jest znośne i drugie tyle na to, iż tak naprawdę coś się po drodze zgubiło i przegrało. [Karolina Dzieniszewska, fragment recenzji] 22. Twój Vincent (ex aequo) 2017, reż. Dorota Kobiela, Hugh Welchman Projekt w reżyserii Doroty Kobieli i Hugh Welchmana to jedno z najbardziej niesamowitych przedsięwzięć z pogranicza filmu i sztuki. Kilka lat wcześniej Lech Majewski, także przy udziale międzynarodowej obsady, inscenizował Młyn i krzyż, ale Twój Vincent to projekt dalece bardziej immersyjny, dosłownie wkomponowujący aktorów w stylistykę obrazów Vincenta Van Gogha. I tak, jak film Majewskiego był arthouse’ową refleksją, tak Twój Vincent jest po prostu świetnie prowadzonym narracyjnie filmem, pełnym melancholii i refleksji nad procesem twórczym i emocjami artysty. Film, który każdym powinien mieć w swojej kolekcji w najwyższej możliwej rozdzielczości, by docenić kunszt 125 malarzy pracujących nad warstwą wizualną filmu. Co ważne, Twój Vincent zarobił imponujące 42 miliony dolarów przy niemal ośmiokrotnie mniejszym budżecie, stając się przedsięwzięciem udanym nie tylko artystycznie, ale i komercyjnie. [Dawid Myśliwiec] Aż dwie polskojęzyczne produkcje trafiły na listę 100 najlepszych filmów XXI wieku – Ida i Pianista . Ranking powstał w oparciu o opinie 177 recenzentów, krytyków i twórców festiwali filmowych z 36 krajów ze wszystkich kontynentów poza Ameryką Północną. Pianista Romana Polańskiego zajął miejsce 90., a Ida Pawła

1 8,27 593 299 ocen społeczności2 8,16 7 122 oceny społeczności3 8,12 11 344 oceny społeczności4 8,07 28 371 ocen społeczności5 8,07 6 454 oceny społeczności6 8,07 34 544 oceny społeczności7 8,05 24 302 oceny społeczności8 8,03 43 014 ocen społeczności9 8,03 53 507 ocen społeczności10 8,02 9 921 ocen społeczności11 8,02 99 506 ocen społeczności12 8,00 15 606 ocen społeczności13 8,00 344 162 oceny społeczności14 7,98 41 431 ocen społeczności15 7,97 4 972 oceny społeczności16 7,96 30 825 ocen społeczności17 7,96 79 708 ocen społeczności18 7,94 31 572 oceny społeczności19 7,93 25 645 ocen społeczności20 7,92 78 213 ocen społeczności21 7,90 16 864 oceny społeczności22 7,89 73 430 ocen społeczności23 7,88 9 924 oceny społeczności24 7,87 51 644 oceny społeczności25 7,86 274 315 ocen społeczności{"type":"film","keys":["film_32225","film_596324","film_33181","film_8718","film_814639","film_4977","film_4979","film_35461","film_1200","film_858070","film_772700","film_119391","film_694378","film_897","film_660066","film_902","film_830631","film_3808","film_36677","film_698207","film_8619","film_1157","film_815911","film_1073","film_6531","film_338318","film_4081","film_12218","film_9352","film_1113","film_1158","film_298500","film_34773","film_1162","film_898","film_1135","film_564694","film_36102","film_6527","film_843","film_774850","film_119366","film_4830","film_724694","film_9334","film_896","film_31413","film_7239","film_32727","film_1163","film_1117","film_8843","film_894","film_478357","film_781","film_103907","film_11923","film_5433","film_1118","film_529","film_7760","film_5780","film_1161","film_1160","film_808863","film_713171","film_569151","film_1146","film_32734","film_759564","film_1468","film_11883","film_184439","film_973","film_844342","film_8485","film_95825","film_33183","film_1188","film_1205","film_648982","film_32453","film_1142","film_11751","film_1123","film_9982","film_792559","film_8859","film_5985","film_12135","film_94726","film_165853","film_1153","film_1195","film_1111","film_32728","film_877376","film_765221","film_735683","film_233601"]} Średnia ważona dla danego tytułu obliczana jest za pomocą następującego wzoru: (g / (g+m)) *s + (m / (g+m)) * Ss - średnia ocena dla danego tytuług - liczba wystawionych ocen na tytułm - minimalna liczba ocen wymagana do uwzględnienia w TOP (min. 500)S - średnia ocen dla wszystkich tytułów

Oparta na autentycznych wydarzeniach historia ośmiu ostatnich lat życia Nikifora, zaliczanego do piątki najwybitniejszych prymitywistów świata. Nikifor przez większość życia był pogardzany, nie rozumiany i wyśmiewany. W Krynicy uchodził za pomylonego, budził strach albo śmiech. W 1960 roku jego losy krzyżują się z Marianem
Choć polska kinematografia może się pochwalić wieloma ambitnymi i ciekawymi produkcjami, niewielu filmom i serialom udaje się zyskać rozgłos poza granicami naszego kraju. Jest jednak pewna grupa tytułów, którym się ta sztuka udała. Jesteście ciekawi, które polskie produkcje zrobiły furorę na arenie międzynarodowej? Jeśli tak, zapraszamy do naszej galerii! "Cudze chwalicie, swego nie znacie" - to słynne powiedzenie nierzadko oddaje istotę podejścia naszych rodaków do rodzimego kina. W nawale produkcji pokroju tandetnych komedii romantycznych czy filmów Patryka Vegi, łatwo zapomnieć, że polskie kino ma w swoim dorobku wiele doprawdy fenomenalnych produkcji, które w niczym nie ustępują wielkim hitom zza oceanu. Zdarzały się też przypadki, w których polskie filmy i seriale odniosły sukces również poza granicami naszego kraju, wzbudzając zachwyt na arenie międzynarodowej lub zwyczajnie zyskując dużą popularność. To właśnie na nich się dziś skupimy. Zobacz także 10 9 W naszej galerii polskich filmów i seriali, które stały się międzynarodowymi hitami, skupiamy się wyłącznie na produkcjach powstałych w XXI wieku, zatem dzieła takie jak "Trzy kolory. Czerwony" czy "Nóż w wodzie" Romana Polańskiego nie zostały wzięte przez nas pod uwagę. Nie uwzględniliśmy również koprodukcji, a tytuły reprezentujące wyłącznie "kino znad Wisły".Ponadto, sporządzając rzeczoną listę nie kierowaliśmy się walorami artystycznymi, czy poziomem wskazanych tytułów. Jak bowiem wiadomo, sukces komercyjny nie zawsze idzie w parze z wysoką jakością, czego dowodem są niektóre twory, które znalazły się w zestawieniu. Zatem, bez zbędnego przedłużania - jeśli chcecie się dowiedzieć, które polskie filmy i seriale stały się międzynarodowymi hitami, zapraszamy do naszej galerii, którą znajdziecie u góry artykułu. Zobacz także 9 6 Chcesz być na bieżąco? Dołącz do grupy "Filmy i seriale - newsy i dyskusje fanów" na Facebooku. 1 z 8 fot. Album Online/East News "Boże Ciało" (2019), reż. Jan Komasa Głośny film Jana Komasy, który walczył o Oscara w kategorii Najlepszy film międzynarodowy, zdobył Nagrodę Specjalną - Label Europa Cinemas podczas Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Wenecji i absolutnie zachwycił twórcę oscarowego "Parasite". Obraz Jana Komasy przedstawia opartą na faktach historię dwudziestolatka, który po wyjściu z poprawczaka zaczyna podszywać się pod księdza, zyskując sympatię mieszkańców niewielkiej społeczności. W roli głównej wystąpił fenomenalny Bartosz Bielenia. 2 z 8 fot. JAROSŁAW SOSIŃSKI / NAIMA FILM "Sala samobójców. Hejter" (2020), reż. Jan Komasa Drugie dzieło Jana Komasy, które zyskało uznanie na arenie międzynarodowej. "Sala samobójców. Hejter" to luźna kontynuacja popularnego filmu z 2011 roku, która we wstrząsający sposób ukazuje realia życia w XXI wieku, gdzie nieograniczony dostęp do Internetu i wszechobecny hejt mogą mieć naprawdę katastrofalne skutki. Film wyświetlany był na zagranicznych festiwalach i spotkał się z tak ciepłym przyjęciem, że amerykański oddział HBO zamówił serial na jego podstawie. 3 z 8 fot. Everett Collection/East News "Zimna wojna" (2018), reż. Paweł Pawlikowski Historia miłości wielkiej, acz trudnej w wykonaniu Joanny Kulig i Tomasza Kota reprezentowała nasz kraju w wyścigu po Oscary w aż trzech kategoriach (Najlepszy reżyser, Najlepszy film nieanglojęzyczny, Najlepsze zdjęcia). I choć statuetki ostatecznie nie udało się zdobyć, "Zimna wojna" może pochwalić się szeregiem innych nagród (w tym Złotą Palmą w Cannes dla Pawła Pawlikowskiego) i uznaniem w kręgach filmowych na całym świecie. Film otworzył też aktorom drzwi do międzynarodowej kariery. 4 z 8 fot. Image supplied by Capital Pictures/EAST NEWS "Ida" (2013), reż. Paweł Pawlikowski "Ida", czyli wielkie zwycięstwo Pawła Pawlikowskiego w walce o Nagrodę Akademii. Film z Agatą Trzebuchowską i Agatą Kuleszą był nominowany w dwóch kategoriach: Najlepszy film nieanglojęzyczny i Najlepsze zdjęcia, a pierwszą z nich ostatecznie przekuł w statuetkę. Co więcej, historia Anny - przyszłej zakonnicy, która wyrusza w niezwykle ważną podróż, zgarnęła też nagrodę BAFTA i nominację do Złotego Globu. To się nazywa sukces! 5 z 8 fot. materiały prasowe NEXT FILM "W lesie dziś nie zaśnie nikt" (2020), reż. Bartosz M. Kowalski List miłosny do kultowych dzieł kina grozy (w szczególności "Piątku trzynastego" i "Drogi bez powrotu") oraz kolejny dowód na to, że "Polacy jednak umieją w horrory". Slasher z Julią Wieniawą w roli głównej zadebiutował na Netflixie i z miejsca zrobił istną furorę wśród użytkowników serwisu z całego świata. 6 z 8 fot. Krzysztof Wiktor/ materiały prasowe Netflix "W głębi lasu" (2020) Drugi (po "1983") polski serial Netflixa, który zyskał znacznie większą popularność (i uznanie) od swojego poprzednika. Kryminał na podstawie książki Harlana Cobena, opowiadający historię zmęczonego życiem prokuratora i tragedii, do której doszło przed laty, przez długi czas utrzymywał się w pierwszej 10 najpopularniejszych produkcji giganta streamingowego i to na całym świecie. 7 z 8 fot. materiały prasowe Netflix "Sexify" (2021) Kolejny owoc współpracy polskich twórców i Netflixa. "Sexify" to polska odpowiedź na głośne "Sex Education", która również okazała się międzynarodowym hitem. Popularność historii o studentkach, które tworzą innowacyjną aplikację erotyczną przełożyła się na decyzję o realizacji kolejnego sezonu. 8 z 8 fot. materiały prasowe NEXT FILM "365 dni" (2020), reż. Barbara Białowąs, Tomasz Mandes "365 dni" to swojego rodzaju fenomen. Kontrowersyjna adaptacja erotyka Blanki Lipińskiej, traktująca o losach młodej kobiety i porywającego ją mafioso, mimo gromu krytyki ze strony oburzonych widzów, odniosła wręcz nieprawdopodobny sukces komercyjny. Po debiucie w bibliotece Netflixa, historia Laury i Massimo przez wiele dni utrzymywała się na pierwszym (!) miejscu listy Top 10 najpopularniejszych tytułów serwisu na całym świecie. Popularność "365 dni" sięgnęła takich rozmiarów, że gigant streamingowy postanowił wziąć realizację dwóch kolejnych odsłon pod swoje skrzydła. Polecane galerie
Polskie filmy wyprodukowane w XXI wieku; Treści społeczności są dostępne na podstawie licencji CC-BY-SA, o ile nie zaznaczono inaczej. Advertisement. W XXI wieku powstało wiele filmów w polskiej kinematografii, które na zawsze zapisały się w historii. Wszystko za sprawą wyjątkowego klimatu najlepszych pozycji i poruszania ważnych tematów. Z pewnością nie będą zaliczały się tutaj komedie romantyczne, które nie wyróżniają się niczym szczególnym, a wręcz przeciwnie – ich poziom stale spada. Chodzi raczej o filmy akcji, filmy dramatyczne i historyczne, które są powszechnie uznane za kultowe – również za granicą. Filmy te z pewnością warto zobaczyć, ponieważ to one tworzą polską kinematografię i mają największy wpływ na jej wartość. Są cenione również przez krytyków, którzy z łatwością oddzielają nic nie znaczące produkcje od prawdziwych hitów. filmy Cornelia Funke (ur. 10 grudnia 1958 w Dorsten w Niemczech) – niemiecka pisarka, autorka książek dla dzieci i młodzieży, nazywana „niemiecką Rowling ”. Z wykształcenia pedagog oraz ilustratorka książek, pracowała jako przedszkolanka. Ilustrowanie książek zainspirowało ją do pisania własnych tekstów.
Polski film dokumentalny w XXI wieku to 16 artykułów omawiających polskie kino dokumentalne ostatnich lat. Tom składa się na panoramiczną próbę spojrzenia na przeobrażony w początkach obecnego stulecia krajobraz rodzimego kina niefikcjonalnego, które bujnie rozwija się w nowych realiach społecznych, politycznych, instytucjonalnych, obyczajowych, mentalnych i medialnych. Ta wielogłosowa i różnorodna tematycznie prezentacja polskiego filmu dokumentalnego na progu XXI wieku przynosi interesujące i wielostronne świadectwo jego bujnego rozwoju, godnego bogatych tradycji minionej epoki. Opinie: Wystaw opinię Ten produkt nie ma jeszcze opinii Czas dostawy:plik do pobrania Koszty dostawy: Odbiór osobisty zł brutto Kurier DPD zł brutto Paczkomaty InPost zł brutto Orlen Paczka zł brutto Kurier InPost zł brutto Kod producenta: 978 83 65501 21 9 Polski film dokumentalny w XXI wieku to 16 artykułów omawiających polskie kino dokumentalne ostatnich lat. Tom składa się na panoramiczną próbę spojrzenia na przeobrażony w początkach obecnego stulecia krajobraz rodzimego kina niefikcjonalnego, które bujnie rozwija się w nowych realiach społecznych, politycznych, instytucjonalnych, obyczajowych, mentalnych i medialnych. Ta wielogłosowa i różnorodna tematycznie prezentacja polskiego filmu dokumentalnego na progu XXI wieku przynosi interesujące i wielostronne świadectwo jego bujnego rozwoju, godnego bogatych tradycji minionej epoki. TytułPolski film dokumentalny w XXI wieku Językpolski WydawnictwoPaństwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna im. L. Schillera w Łodzi ISBN978 83 65501 21 9 SeriaFilmo!znawcy Rok wydania2016 Liczba stron287 Formatmobi, epub Spis treściSpis treści Od redakcji 7 Mirosław Przylipiak Scenariusz we współczesnym systemie produkcji filmów dokumentalnych w Polsce 9 Tadeusz Lubelski Autobiograficzna triada w polskim filmie dokumentalnym czasów najnowszych 29 Katarzyna Mąka-Malatyńska Autoportret na progu. Autobiografizm w etiudach szkolnych na tle tradycji polskiego kina dokumentalnego 49 Małgorzata Kozubek (Auto)terapeutyczny wymiar filmów Marcina Koszałki 63 Tadeusz Szczepański Portrety pokoleń w filmach Marii Zmarz-Koczanowicz 77 Krzysztof Kornacki Film Open Group. Errata do historii 91 Sylwia Kołos Religia smoleńska i jej filmowe refleksy. Filmy dokumentalne jako element smoleńskiej narracji 109 Mikołaj Jazdon Rosja – Polska. Nowe spojrzenie? Młodzi dokumentaliści wobec tradycji polskiej szkoły dokumentu 125 Krzysztof Kopczyński W stronę dalekiego świata. Tematyka „egzotyczna” w polskim dokumencie pierwszej dekady XXI wieku 149 Dagmara Rode „To zdarza się nam”. Polskie dokumenty feministyczne 163 Paweł Biliński Nieślubny syn Gombrowicza i człowiek z reklamówką. Pierwsze polskie mockumenty. 179 Dawid Junke „Dlaczego one?” Produkcje quasi-dokumentalne w polskiej telewizji 199 Agnieszka Szarmach Miejsce filmu dokumentalnego w polskiej telewizji publicznej 213 Małgorzata Smoleń „Kultura na żądanie” i potencjał hipermediów – szkic na przykładzie dokumentów biograficznych o asie polskiego lotnictwa – Stanisławie Skalskim 223 Jadwiga Hučková Promocja i dystrybucja polskich filmów krótkometrażowych, dokumentalnych i animowanych na przykładzie działalności Krakowskiej Fundacji Filmowej 241 Tomáš Hučko Dokąd zmierza polski dokument? Trendy i strategie w ostatniej dekadzie z punktu widzenia południowych sąsiadów 257 Indeks osób 269 Indeks filmów 277 Biogramy 283 Summary 287 -23% Akt twórczy jako mimesis. „Dziś są moje urodziny” ostatni spektakl Tadeusza Kantora Monografia ostatniego, nieukończonego spektaklu twórcy Cricot 2. W oparciu o niepublikowane dotąd źródła (zarejestrowane na taśmach wideo próby spektaklu, rękopisy Tadeusza Kantora, rysunki itp.) autor odtwarza proces powstawania przedstawienia, przerwany przez śmierć reżysera. Interpretacje koncentrują się tu wokół cząstkowych ujawnień dzieła, mających miejsce za życia artysty. Książka składa się z sześciu rozdziałów przybliżających skomplikowane zależności między artystą-autorem i dziełem „w toku”. Proces tworzenia inscenizacji „Urodzin” jest ujmowany jako wysiłek poszukiwania pamięciowych śladów i ich powtarzania w scenicznej reprezentacji, a rola Tadeusza Kantora – jako demiurga, który kulminuje i przekracza postawy przyjmowane przez siebie w poprzednich przedstawieniach Teatru Śmierci. -20% Baśń w literaturze i w filmie. Rola baśni filmowej w edukacji filmowej dzieci w wieku wczesnoszkolnym Walory wychowawcze i edukacyjne mediów elektronicznych, zwłaszcza w dobie ich gwałtownej ekspansji i zwiększającego się wpływu na wiele dziedzin współczesnego życia społeczno-kulturalnego, ciągle rodzą wiele dyskusji w gronie pedagogów i teoretyków kultury. Współczesna szkoła musi dostrzegać wiążące się z tym zagadnieniem możliwości i zagrożenia, gdyż edukacja przez kulturę filmową wydaje się interesującą propozycją pedagogiczną, sprzyjającą wychowaniu młodego pokolenia w świadomości istnienia epoki „przedelektronicznej”. Książka Eweliny Koniecznej analizuje zagadnienie odbioru baśni ekranowej przez siedmio-, ośmio- i dziewięciolatków, stanowiąc próbę określenia jej roli i znaczenia w edukacji filmowej dzieci oraz możliwości jej wykorzystania przez nauczycieli w zakresie zintegrowanej edukacji wczesnoszkolnej. -27% Czas seriali "Książka ta ma charakter naukowy, pozbawiona jest jednak akademickiego spięcia. To, na czym nam zależało, ujawnia się w lekkości, eseistyczności artykułów zamieszczonych w niniejszej publikacji. Autorkami/autorami tekstów są studenci i doktoranci z różnych polskich uniwersytetów. Każdy z nich reprezentuje inne podejście do tematyki serialowej. Zabranie tej grupy było wyzwaniem, ale o to też nam chodziło. Różnorodność i szerokie spektrum badawcze rozciąga się jak Ameryka – kraj kontynent. Zamieszczone tutaj artykuły z wielu stron prześwietlają amerykańskie produkcje telewizyjne. U niektórych autorów widać wyraźne zmaganie się z teorią (D. Junke, T. Umerle, M. Mirys), u innych na pierwszy plan wysuwają się doświadczenia estetyczne (M. Aksztin, K. Chruszczewska). Pośród zebranych tekstów są też takie, które wskazują na uwikłanie serialu w medialne i społeczne struktury (A. Mirowicz, M. Major, A. Szczepanek do spółki z P. Buśko). Inne znów teksty prześwietlają serialowy świat nieco bardziej strukturalnie (K. Ćwiek-Rogalska), adaptują na jego plan pojęcia wypracowane na innych polach (A. Szmida) czy też zmagają się z pewną typowością i konwergencją motywów (M. Skowera, S. Wojciechowska). W naszej opinii udało się nam zebrać galerię serialowych impresji, która jak kalejdoskop pokazuje różnorodność podejścia oraz samego przedmiotu badań". Agnieszka Szczepanek, Sandra Wojciechowska, Piotr Buśko "Lektura tej książki sprawiła mi niemało satysfakcji. [...] Prawie każdy z esejów plastycznie przybliża opisywany serial, a dodatkowo wszystkie razem pokazują, jak różnorodny jest świat seriali nowej generacji, pozwalają też zrozumieć, jak bardzo różni się on od nie tak odległych przecież czasów, gdy serial telewizyjny był synonimem nudy, warsztatowej bylejakości i złego smaku". prof. Mirosław Przylipiak -17% Kathakali - sztuka indyjskiego teatru Książka ukazuje wyniki badań terenowych nad jedną z najbardziej widowiskowych form scenicznych w Indiach. Powinna zainteresować ludzi zawodowo zajmujących się teatrem, a także tych, których pociągają przemiany zachodzące w kulturze hinduskiej. -27% Kino klasyczne Po dwóch latach od publikacji Kina niemego przekazujemy Państwu drugi tom zbiorowej Historii kina, Kino klasyczne. Koncentrujemy się na trzech dekadach z dziejów kinematografii: od wprowadzenia dźwięku (1927 rok) po koniec lat 50. Zapraszając Czytelników w podróż po historii kina, w istocie opisujemy wiek XX, z jego kulturowymi modami, ideologią, przemianami społecznymi i ekonomicznymi. Wśród autorów poszczególnych rozdziałów znajdują się najwybitniejsi polscy filmoznawcy, specjaliści w swych dziedzinach. Powstała dzięki temu książka, która stanowi nieoceniony przewodnik po filmowej klasyce, pełen pogłębionych analiz, wartościowych kontekstów i nowych odczytań, ale też – ciekawostek, anegdot i unikatowych fotosów. Mamy nadzieję, że dzięki temu dowiedzie ona różnorodności kina i jego ogromnego wpływu na niemal wszystkie dziedziny życia. -27% Maskarady męskości Pragnienie homospołeczne w polskim kinie fabularnym Przekrojowa historia ekranowych obrazów homospołeczności i homoseksualnych męskich pasji w kinie polskim w ujęciu Sebastiana Jagielskiego to lektura niezwykle pasjonująca. Autor postanowił prześwietlić całą historię polskiego kina fabularnego pod kątem mniej lub bardziej ukrytych czy aluzyjnych przedstawień zjawisk homoerotycznych rodzaju męskiego. Ich sekretną obecność Jagielski tropi na przestrzeni blisko ośmiu dekad – poczynając od jeszcze przedwojennych Ślubów ułańskich Mieczysława Krawicza z 1934 r. aż po Salę samobójców(2011) Jana Komasy.
Nie będziemy wam wmawiać, że wracamy do tego utworu regularnie, ale przesłuchując sobie polskie piosenki z drugiej dekady XXI wieku, przypomnieliśmy sobie, że to naprawdę kawał znakomitego, niebanalnego grania. I niezmiennie kochamy popis perkusistki, która nadaje całości kapitalny, nerwowy puls.
Ranking 100 najlepszych filmów XXI wieku stworzony przez BBC Culture. Lista powstała w 2016 roku na podstawie ankiety przeprowadzonej wśród 177 krytyków z całego świata: dziennikarzy, kuratorów filmowych, wykładowców akademickich. W rankingu pojawiły się dwa polskie tytuły: „Ida” Pawła Pawlikowskiego oraz „Pianista” Romana Polańskiego. 100 najlepszych filmów XXI wieku 100. Toni Erdmann (Maren Ade, 2016) 100. Requiem dla snu (Darren Aronofsky, 2000) 100. Carlos (Olivier Assayas, 2010) 99. Zbieracze i zbieraczka (Agnès Varda, 2000) 98. Ten (Abbas Kiarostami, 2002) 97. Biała Afryka (Claire Denis, 2009) 96. Gdzie jest Nemo? (Andrew Stanton, 2003) 95. Kochankowie z Księżyca. Moonrise Kingdom (Wes Anderson, 2012) 94. Pozwól mi wejść (Tomas Alfredson, 2008) 93. Ratatuj (Brad Bird, 2007) 92. Zabójstwo Jesse’ego Jamesa przez tchórzliwego Roberta Forda (Andrew Dominik, 2007) 91. Sekret jej oczu (Juan José Campanella, 2009) 90. Pianista (Roman Polanski, 2002) 89. Kobieta bez głowy (Lucrecia Martel, 2008) 88. Spotlight (Tom McCarthy, 2015) 87. Amelia (Jean-Pierre Jeunet, 2001) 86. Daleko od nieba (Todd Haynes, 2002) 85. Prorok (Jacques Audiard, 2009) 84. Ona (Spike Jonze, 2013) 83. Sztuczna inteligencja (Steven Spielberg, 2001) 82. Poważny człowiek (Joel and Ethan Coen, 2009) 81. Wstyd (Steve McQueen, 2011) 80. Powrót (Andrey Zvyagintsev, 2003) 79. U progu sławy (Cameron Crowe, 2000) 78. Wilk z Wall Street (Martin Scorsese, 2013) 77. Motyl i skafander(Julian Schnabel, 2007) 76. Dogville (Lars von Trier, 2003) 75. Wada ukryta (Paul Thomas Anderson, 2014) 74. Spring Breakers (Harmony Korine, 2012) 73. Przed zachodem słońca (Richard Linklater, 2004) 72. Tylko kochankowie przeżyją (Jim Jarmusch, 2013) 71. Tabu (Miguel Gomes, 2012) 70. Historie rodzinne (Sarah Polley, 2012) 69. Carol (Todd Haynes, 2015) 68. Genialny Klan (Wes Anderson, 2001) 67. The Hurt Locker. W pułapce wojny (Kathryn Bigelow, 2008) 66. Wiosna, lato, jesień, zima… i wiosna(Kim Ki-duk, 2003) 65. Fish Tank (Andrea Arnold, 2009) 64. Wielkie piękno (Paolo Sorrentino, 2013) 63. Koń turyński (Béla Tarr and Ágnes Hranitzky, 2011) 62. Bękarty wojny (Quentin Tarantino, 2009) 61. Pod skórą (Jonathan Glazer, 2013) 60. Światło stulecia (Apichatpong Weerasethakul, 2006) 59. Historia przemocy (David Cronenberg, 2005) 58. Moolaadé (Ousmane Sembène, 2004) 57. Wróg numer jeden (Kathryn Bigelow, 2012) 56. Harmonie Werckmeistera (Béla Tarr, director; Ágnes Hranitzky, co-director, 2000) 55. Ida (Paweł Pawlikowski, 2013) 54. Pewnego razu w Anatolii (Nuri Bilge Ceylan, 2011) 53. Moulin Rouge! (Baz Luhrmann, 2001) 52. Choroba tropikalna (Apichatpong Weerasethakul, 2004) 51. Incepcja (Christopher Nolan, 2010) 50. Zabójczyni(Hou Hsiao-hsien, 2015) 49. Goodbye to Language (Jean-Luc Godard, 2014) 48. Brooklyn (John Crowley, 2015) 47. Lewiatan (Andrey Zvyagintsev, 2014) 46. Zapiski z Toskanii (Abbas Kiarostami, 2010) 45. Życie Adeli(Abdellatif Kechiche, 2013) 44. Zniewolony. 12 Years a Slave (Steve McQueen, 2013) 43. Melancholia (Lars von Trier, 2011) 42. Miłość (Michael Haneke, 2012) 41. W głowie się nie mieści (Pete Docter, 2015) 40. Tajemnica Brokeback Mountain (Ang Lee, 2005) 39. Podróż do Nowej Ziemi (Terrence Malick, 2005) 38. Miasto Boga (Fernando Meirelles and Kátia Lund, 2002) 37. Wujek Boonmee, który potrafi przywołać swoje poprzednie wcielenia(Apichatpong Weerasethakul, 2010) 36. Timbuktu (Abderrahmane Sissako, 2014) 35. Przyczajony tygrys, ukryty smok(Ang Lee, 2000) 34. Syn Szawła (László Nemes, 2015) 33. Mroczny rycerz (Christopher Nolan, 2008) 32. Życie na podsłuchu (Florian Henckel von Donnersmarck, 2006) 31. Margaret (Kenneth Lonergan, 2011) 30. Oldboy (Park Chan-wook, 2003) 29. WALL-E (Andrew Stanton, 2008) 28. Porozmawiaj z nią (Pedro Almodóvar, 2002) 27. The Social Network (David Fincher, 2010) 26. 25. godzina(Spike Lee, 2002) 25. ​Memento (Christopher Nolan, 2000) 24. Mistrz (Paul Thomas Anderson, 2012) 23. Ukryte (Michael Haneke, 2005) 22. Między słowami (Sofia Coppola, 2003) 21. Grand Budapest Hotel (Wes Anderson, 2014) 20. Synekdocha, Nowy Jork (Charlie Kaufman, 2008) 19. Mad Max: Na drodze gniewu (George Miller, 2015) 18. Biała wstążka (Michael Haneke, 2009) 17. Labirynt fauna (Guillermo Del Toro, 2006) 16. Holy Motors (Leos Carax, 2012) 15. 4 miesiące, 3 tygodnie i 2 dni (Cristian Mungiu, 2007) 14. Scena zbrodni (Joshua Oppenheimer, 2012) 13. Ludzkie dzieci (Alfonso Cuarón, 2006) 12. Zodiak (David Fincher, 2007) 11. Co jest grane, Davis?(Joel and Ethan Coen, 2013) 10. To nie jest kraj dla starych ludzi (Joel and Ethan Coen, 2007) 9. Rozstanie (Asghar Farhadi, 2011) 8. Yi Yi: A One and a Two (Edward Yang, 2000) 7. Drzewo życia (Terrence Malick, 2011) 6. Zakochany bez pamięci (Michel Gondry, 2004) 5. Boyhood (Richard Linklater, 2014) 4. Spirited Away: W krainie bogów (Hayao Miyazaki, 2001) 3. Aż poleje się krew (Paul Thomas Anderson, 2007) 2. Spragnieni miłości (Wong Kar-wai, 2000) 1. Mulholland Drive (David Lynch, 2001)
Pisarze XXI wieku ‎ (29 kategorii, 38 stron) Podróżnicy i odkrywcy XXI wieku ‎ (10 stron) Polscy przedsiębiorcy XXI wieku ‎ (523 strony) Polski film dokumentalny w XXI wieku Polski film dokumentalny w XXI wieku to 16 artykułów omawiających polskie kino dokumentalne ostatnich lat. Tom składa się na panoramiczną próbę spojrzenia na przeobrażony w początkach obecnego stulecia krajobraz rodzimego kina niefikcjonalnego, które bujnie rozwija się w nowych realiach społecznych, politycznych, instytucjonalnych, obyczajowych, mentalnych i medialnych. Ta wielogłosowa i różnorodna tematycznie prezentacja polskiego filmu dokumentalnego na progu XXI wieku przynosi interesujące i wielostronne świadectwo jego bujnego rozwoju, godnego bogatych tradycji minionej epoki. Kategorie: Książki » Publikacje akademickie » Nauki humanistyczne » Historia » Historia Polski » Historia Polski po roku 1990 Książki » Publikacje akademickie » Nauki humanistyczne » Sztuka » Teatr, Film, Telewizja » Film Książki » Literatura naukowa i popularnonaukowa » Książki naukowe Książki » Publikacje specjalistyczne » Nauki humanistyczne » Historia » Historia Polski » Historia Polski po roku 1990 Książki » Publikacje specjalistyczne » Nauki humanistyczne » Sztuka » Teatr, Film, Telewizja » Film Redakcja: Małgorzata Kozubek, Tadeusz Szczepański Język wydania: polski ISBN: 9788380886308 EAN: 9788380886308 Liczba stron: 288 Wymiary: Waga: Sposób dostarczenia produktu fizycznego Sposoby i terminy dostawy: Odbiór osobisty w księgarni PWN - dostawa do 3 dni robocze InPost Paczkomaty 24/7 - dostawa 1 dzień roboczy Kurier - dostawa do 2 dni roboczych Poczta Polska (kurier pocztowy oraz odbiór osobisty w Punktach Poczta, Żabka, Orlen, Ruch) - dostawa do 2 dni roboczych ORLEN Paczka - dostawa do 2 dni roboczych Ważne informacje o wysyłce: Nie wysyłamy paczek poza granice Polski. Dostawa do części Paczkomatów InPost oraz opcja odbioru osobistego w księgarniach PWN jest realizowana po uprzednim opłaceniu zamówienia kartą lub przelewem. Całkowity czas oczekiwania na paczkę = termin wysyłki + dostawa wybranym przewoźnikiem. Podane terminy dotyczą wyłącznie dni roboczych (od poniedziałku do piątku, z wyłączeniem dni wolnych od pracy). Zwycięzca Festiwalu Polskich Filmów i jeden z najciekawszych filmów nakręconych w XXI wieku. Lata 50., niedawno skończyła się II wojna światowa. 30-letnia Sabina nadal nie ma męża ku przerażeniu swojej matki i babci – niestety, kandydaci również nie są najlepsi, zabici lub zniszczeni przez wojnę. Jak już informowaliśmy Was wcześniej, wspólnie z kilkoma polskimi blogami filmowymi wzięliśmy udział w akcji "30 najlepszych filmów XXI wieku". W akcji udział wzięły następujące blogi – skrawki kina, Kocham Dziwne Kino, KinoKoneser, Przeminęło z filmem, Wchłonięty przez Orient, Se Točí, Bliżej Ekranu, AzjaFilm, The Blog That Screamed, Po napisach, Kasia with love, Przekładaniec kulturalny i filmowy, Błoto dla zuchwałych, Kraków movie oraz oczywiście my. Naszą indywidualna listę zobaczyć możecie TUTAJ, zaś poniżej możecie zapoznać się z finalną listą przygotowaną na podstawie typów wszystkich blogów biorących udział w akcji. Głosowanie odbyło się za pomocą systemu punktowego i zdarzyło się, że niektóre z filmów w zestawieniu otrzymały tę samą liczbę punktów – oczywiście zostało to specjalnie oznaczone. 30. Dzień świra (2002) & Życie na podsłuchu & Porozmawiaj z nią (2002) (ex aequo) 29. Holy Motors 28. Lista płatnych zleceń (2011) 27. Grand Budapest Hotel (2014) 26. Kill Bill (2003) 25. Pogorzelisko (2010) 23. Scena zbrodni (2012) & Wiatr buszujący w jęczmieniu (2006) (ex aequo) 21. Źródło (2006) & Moulin Rouge! (2001) (ex aequo) 20. Ujrzałem diabła (2010) 18. To nie jest kraj dla starych ludzi (2007) & Bękarty wojny (2009) (ex aequo) 17. Prorok (2009) 14. Mad Max: Na drodze gniewu (2015) & Wielkie piękno (2013) & Mama (2013) (ex aequo) 13. Whiplash (2014) 12. Przed zachodem słońca (2004) 11. Mustang (2015) 8. Oldboy (2003) & Syn Szawła (2015) & Biała wstążka (2009) (ex aequo) 6. Spirited Away: W krainie Bogów (2001) & Drive (2011) (ex aequo) 5. Aż poleje się krew (2007) 4. Między słowami (2003) 3. 4 miesiące, 3 tygodnie i 2 dni (2007) 2. Mulholland Drive (2001) 1. Rozstanie Listę wzbogadoną o kilka pozycji spoza finalnej 30 znajdziecie na blogu organizatora acji – Wchłonięty przez Orient Czy powyższa lista pokrywa się z Waszymi typami? Dajcie znać w komentarzu. .