Osoba, która mimo udowodnienia 15 lat pracy w szczególnych warunkach lub charakterze przed 2009 r., nie ma prawa ani do wcześniejszej emerytury ani do emerytury pomostowej, po ukończeniu

Pytanie: Czy kierowca prywatnej firmy podlega wykazowi prac w warunkach szkodliwych określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze? W dziale VIII wykazu A widnieje pkt 2 - Prace kierowców samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 t. Czy to rozporządzenie dotyczy tylko kierowców sfery budżetowej czy wszystkich kierowców pojazdów o DMC większej niż 3,5 t? A co za tym idzie - którym kierowcom należy się prawo do wcześniejszej emerytury oraz dodatkowe wynagrodzenie za pracę w szkodliwych warunkach? Pozostało jeszcze 85 % treściAby zobaczyć cały artykuł, zaloguj się lub zamów dostęp. Zyskaj dostęp do wszystkich płatnych treści na portalu Aktualności o zmianach przepisów transportowych zawsze będziesz na bieżąco Interpretacji przepisów zawsze z komentarzem, z którego wszystko jasno wynika Konsultacji z ekspertami pytasz i otrzymujesz odpowiedzi Dobrych praktyk transportowych rekomendowanych przez kancelarie sposobów postępowania, które warto naśladować Telefonicznego dyżuru eksperta osobiście zadaj pytanie a natychmiast otrzymasz rozwiązanie Edytowalnych wzorów dokumentów każdy przygotujesz w kilka minut E-biblioteki z najnowszymi e-raportami branżowymi do pobrania Logowanie Jeżeli nie jesteś zarejestrowanym użytkownikiem portalu, możesz wykupić jednorazowy dostęp do wybranego dokumentu. Autor: Łukasz PrasołekAsystent sędziego w Izbie Pracy Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych Sądu Najwyższego. Autor wielu publikacji z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych. Od wielu lat prowadzi szkolenia dotyczące różnych aspektów prawa pracy w orzecznictwie sądowym.

Wydawanie świadectw wykonywania prac w szczególnych warunkach Ponieważ nie wskazuje Pan na stan swojej wiedzy dotyczącej przysługujących Panu praw, proszę pozwolić, że w pierwszej kolejności wskażę na przepisy prawa regulujące wydawanie świadectw wykonywania prac w szczególnych warunkach, a następnie przejdę do orzecznictwa i poglądów literatury w odniesieniu do Pańskiego problemu. Podstawę prawną niniejszej odpowiedzi stanowią ustawa z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, zwana dalej ustawą, oraz rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Okresy pracy, o których mowa powyżej, stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy. Innymi słowy, świadectwo pracy w szczególnych warunkach powinno odnosić się w swej istocie do zakwalifikowania wykonywanej przez pracownika pracy stosownie do wykazu A lub B rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Prace których wykonywanie uprawnia do wcześniejszej emerytury Wykaz A dotyczy prac w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego. Mając na uwadze fakt, że Pański pracownik wykonywał pracę na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 t, wskazać należy na dział VIII wykazu A: „W transporcie i łączności”, zgodnie z którym prace, których wykonywanie uprawnia do wcześniejszej emerytury, to: Ciężkie prace załadunkowe i wyładunkowe oraz przeładunek materiałów sypkich, pylistych, toksycznych, żrących lub parzących w transporcie; Prace kierowców samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, specjalizowanych, specjalistycznych (specjalnych), pojazdów członowych i ciągników samochodowych balastowych, autobusów o liczbie miejsc powyżej 15, samochodów uprzywilejowanych w ruchu w rozumieniu przepisów o ruchu na drogach publicznych, trolejbusów i motorniczych tramwajów; Prace kierowców ciągników, kombajnów lub pojazdów gąsienicowych; Prace na statkach morskich w żegludze międzynarodowej i w polskim ratownictwie okrętowym – pracownicy wpisani na listę członków załogi tych statków; Prace na statkach żeglugi śródlądowej (pracownicy zaliczeni do personelu pływającego, z wyjątkiem zatrudnionych sezonowo); Prace na jednostkach pływających w portach morskich i w stoczniach morskich; Prace na torach wodnych i łowiskach morskich; Prace przy regeneracji paliw płynnych i oczyszczaniu wód balastowych na statkach; Prace rybaków morskich; Cumowanie statków; Prace przeładunkowe w portach i stoczniach (łącznie z pracami trymerów, sztauerów oraz obsługą urządzeń przeładunkowych, sprzętu zmechanizowanego i składów); Prace na statkach żeglugi powietrznej oraz prace związane z bezpośrednią obsługą samolotów na płycie lotniska; Prace zakładowych służb kolejowych bezpośrednio związane z utrzymaniem ruchu pociągów; Prace konduktorów wagonów sypialnych; Prace przy remoncie parowozów na gorąco; Prace czyścicieli palenisk, popielników i dymnic parowozowych; Prace ratownicze brzegowych stacji ratownictwa morskiego, wykonywane na jednostkach pływających oraz z lądu. W załączeniu przesyłam wzór świadectwa wykonywania prac w szczególnych warunkach, który w pkt 8 winien wskazywać: „kierowca samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony; wykaz A Dział VIII, poz. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze; praca wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy”. Ponadto pragnę zauważyć, że ZUS może próbować podważać wystawione świadectwo pracy, wskazując na datę jego wypełnienia. W takiej sytuacji odnieść należy się do treści Kodeksu postępowania cywilnego (w skrócie: Postępowanie sądowe o świadczenie emerytalno-rentowe W pierwszej kolejności trzeba odwołać się do sądu. Szansą dla Pańskiego pracownika jest wówczas treść art. 473 zgodnie z którym w sprawach przewidzianych w niniejszym dziale (tj. w postępowaniu w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych) nie stosuje się przepisów ograniczających dopuszczalność dowodu ze świadków i z przesłuchania stron. Innymi słowy, w postępowaniu przed sądem, także wówczas, gdy przedmiotem sporu jest prawo do nabycia emerytury za pracę w warunkach szczególnych, fakty mające dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie mogą być dowodzone wszelkimi dostępnymi środkami, a do sądu należy ocena ich wiarygodności. Orzecznictwo Sądu Najwyższego w tej materii jest jednolite i nie budzi żadnych wątpliwości. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 2 lutego 1996 r. (sygn. akt II URN 3/95) „w postępowaniu przed sądami pracy i ubezpieczeń społecznych okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokości mogą być udowadniane wszelkimi środkami dowodowymi, przewidzianymi w kodeksie postępowania cywilnego. Ograniczenia dowodowe zawarte w § 22 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń (Dz. U. z 1983 r. Nr 10, poz. 49 ze zm.) dotyczą wyłącznie postępowania przed tymi organami”. Zgodnie z § 20 pkt 1 rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń wysokość zarobków ubezpieczony powinien udowodnić zaświadczeniami pracodawców. Powyższe ograniczenie nie obowiązuje w postępowaniu sądowym, w którym Pan jako strona może wnosić o dopuszczenie dowodu z zeznań świadków i żądać przesłuchania siebie w charakterze strony. Możliwość taką daje przepis art. 473 który stanowi, że w postępowaniu w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych przed sądem nie stosuje się żadnych ograniczeń dowodowych. Ten wyjątek od ogólnych zasad wynikających z art. 247 sprawia, że każdy fakt może być dowodzony wszelkimi środkami, które sąd uzna za pożądane i ich dopuszczenie za celowe. Pozwolę sobie zatem wskazać, że jeżeli żyją jeszcze inni pracownicy, którzy zajmowali to samo stanowisko albo mają informacje o zakresie obowiązków pracownika, który domaga się świadectwa wykonywania prac w szczególnych warunkach, warto ustalić ich dane i wezwać w charakterze świadków na okoliczność ustalenia zajmowanego stanowiska pracy. Warto także zastanowić się, czy któryś z jego kolegów, który zajmował takie samo lub podobne stanowisko, nie dostał już emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych. W takim przypadku należy zawnioskować o powołanie akt takiej sprawy jako dowodu w sprawie. Co do zasady sądy, mając na uwadze wyjaśnienie wszystkich okoliczności istotnych dla sprawy, dopuszczają i przeprowadzają dowód z zeznań świadków i akt rentowych innych pracowników. Wynika to bowiem z faktu, że pracownik z uwagi na źle wystawione świadectwo pracy zostałby pozbawiony prawa, które mu przysługuje. Emerytura, o której mowa wyżej, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem zakładu, na dochody budżetu państwa oraz rozwiązania stosunku pracy – w przypadku ubezpieczonego będącego pracownikiem. Jak udowodnić przed ZUS-em fakt wykonywania pracy w szczególnych warunkach? Reasumując, trzeba także wskazać, że prace, które są uznane za pracę w warunkach szczególnych, zostały określone w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Proszę również pamiętać, iż aby praca została zakwalifikowana do pracy w szczególnych warunkach, musiała ona być świadczona stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Ten staż pracy w warunkach szczególnych należy udowodnić przed ZUS-em za pomocą dokumentów – świadectw pracy i zaświadczeń wydawanych przez pracodawców, jeżeli ZUS odmówi prawa do emerytury, można wnosić odwołanie do sądu. Wtedy okoliczność pracy w szczególnych warunkach można udowadniać oprócz dokumentów również zeznaniami świadków. Trzeba bowiem wyraźnie stwierdzić, że jednym z warunków uzyskania prawa do wcześniejszej emerytury jest rozwiązanie stosunku pracy – w przypadku ubezpieczonego będącego pracownikiem. Warunek taki zawarty jest w art. 184 ust 2 ustawy emerytalnej, zgodnie z którym emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem zakładu, na dochody budżetu państwa oraz rozwiązania stosunku pracy – w przypadku ubezpieczonego będącego pracownikiem. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ Zapytaj prawnika - porady prawne online .

Dokumentacja pracownicza – różnice między kierowcą a innym pracownikiem. Pracodawca, bez względu na to czy zatrudnia kierowców czy też nie, zobowiązany jest do założenia teczki akt osobowych, prowadzenia ewidencji czasu pracy oraz dokumentacji płacowej. Dzisiaj, oprócz podstawowych dokumentów, skupimy się także na dokumentacji

Przejdź do zawartości KIEDY PRACA KIEROWCY CIEŻAROWEGO MOŻE BYĆ UZNANA ZA PRACĘ W WARUNKACH SZCZEGÓLNYCH? Na podstawie art. 32 w zw. z art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, z 2017 r. poz. 1383 ze zm. w związku z poz. 2 Działu VIII wykazu A stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, Nr 8, poz. 43 ze zm.) kierowca pojazdu ciężarowego który wykonywał pracę w warunkach szczególnych może przejść na tzw. „wcześniejszą emeryturę”. W tym miejscu rodzi się pytanie – „jakie warunki muszą zostać spełnione aby praca ubezpieczonego na stanowisku kierowcy pojazdu ciężarowego powyżej 3,5 t były uznane za pracę w warunkach szczególnych?”. Poza warunkami określonymi w art. 32 i w art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ubezpieczony musi udowodnić, że wykonywał pracę stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. W tym miejscu wielu kierowców zastanawia się zapewne czy mogą ubiegać się o „wcześniejszą emeryturę”, w sytuacji w której niejako „przy okazji” lub „obok” prowadzenia pojazdu zajmowali się innymi czynnościami, np.; załadunkowymi, czy spedycyjnymi. W tym miejscu podnieść należy, że odpowiedzi na wskazane wyżej pytanie udzielił nam Sąd Najwyższy w uchwale Składu Siedmiu Sędziów Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych z 31 stycznia 2018r, sygn. III UZP 8/17, który stwierdził, że praca kierowcy – spedytora/ kierowcy – konwojenta samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony jest pracą w szczególnych warunkach. Zwrócić należy uwagę, że teza uchwały może być myląca – mając bowiem na względzie fakt, że praca w warunkach szczególnych musi być wykonywania stale i w pełnym wymiarze czasu pracy – może okazać się, że nie każdy bowiem kierowca – spedytor lub nie każdy kierowca- konwojent będzie uznany za osobę, która wykonywała pracę w warunkach szczególnych. Skoro tak, to jaki kierowca pojazdu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 t może być uznany za osobę, uprawnioną o wcześniejszej emerytury? Odpowiedzi na tak postawione pytanie znajdziemy na kartach uzasadnienia wskazanej wyżej uchwały. Tytułem wstępu należy jednak zaznaczyć, że uchwała ta została podjęta ze względu na różne stanowiska sądów, w tym Sądu Najwyższego dotyczące tej materii. Mając na względzie wspomnianą wyżej rozbieżność Sąd Najwyższy postanowił wydać uchwałę, której zadaniem jest dokonanie ujednolicenia orzeczeń sądów powszechnych. Wskazane wyżej zagadnienie prawne powstało na tle wykładni pozycji 2 w dziale VIII wykazu A załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ( Nr 8, poz. 43 ze zm., dalej jako rozporządzenie z dnia 7 lutego 1983 r.) w zakresie dotyczącym pojęcia „prace kierowców samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony” . W uzasadnieniu wniosku o podjęcie uchwały Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego zwrócił uwagę na dwa wyroki Sądu Najwyższego, w których zajęto w tej kwestii krańcowo odmienne stanowiska. W jednym wyroku z 28 sierpnia 2014 r., II UK 537/13 uznano, że czynności konwojowania i ładowania towaru nie są czynnościami integralnie związanymi z pracą kierowcy samochodu ciężarowego, dlatego praca kierowcy samochodu ciężarowego wykonywana łącznie z takimi czynnościami nie jest pracą w warunkach szczególnych wykonywaną w pełnym wymiarze. Natomiast zgodnie z wyrokiem z 31 sierpnia 2017 r., III UK 188/16 do czasu pracy (w warunkach szczególnych) kierowcy samochodu ciężarowego zalicza się czynności związane z załadunkiem i rozładunkiem tego samochodu. Sąd Najwyższy w swojej uchwale poddał analizie wiele orzeczeń (wydawanych tak na korzyść jak nie korzyść odwołujących się) i uznał, że wykonywanie przez kierowcę samochodu ciężarowego czynności ładowacza, spedytora lub konwojenta jest dopuszczalne na użytek spełnienia przesłanek do nabycia prawa do emerytury w wieku obniżonym tylko gdy czynności te były wykonywane ubocznie. Dalej podniósł, że aby warunek ten został spełniony, wymienione czynności powinny być wykonywane w ramach dobowego czasu pracy na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego tylko w związku z realizowanym przez tego kierowcę przewozem drogowym, a zatem w odniesieniu do towarów przewożonych kierowanym przez niego pojazdem. Ponadto, by wymienione czynności kierowca samochodu ciężarowego wykonywał tylko incydentalnie, sporadycznie, okazjonalnie na podstawie konkretnych poleceń pracodawcy (wyrok Sądu Najwyższego z 22 kwietnia 2009 r., II UK 333/08) albo krótkotrwale, marginalnie w ciągu doby pracowniczej poświęconej na wykonywanie pracy kierowcy samochodu ciężarowego polegającej na kierowaniu pojazdem w ruchu drogowym (wyrok Sądu Najwyższego z 2 marca 2017 r., I UK 112/16). Sąd Najwyższy w swej uchwale uznał, że wymogu tego nie spełnia praca kierowcy samochodu ciężarowego, gdy przemieszczanie pojazdu było przerywane częstymi wizytami w zaopatrywanych sklepach albo rzadszymi, lecz trwającymi dłużej. Podsumowując niniejszy artykuł podnieść należy, że uchwała ta stanowi swego rodzaju wytyczne jakimi musimy się kierować przy ocenie czy praca kierowcy pojazdu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 t jest pracą w warunkach szczególnych; nie w każdym przypadku praca taka zostanie uznana za pracę w warunkach szczególnych – bowiem końcowe rozstrzygnięcie sądu będzie zawsze związane z ustaleniem okoliczności faktycznych konkretnej sprawy. Informujemy, że powyższy artykuł nie jest opinią ani poradą prawną i nie może służyć jako ekspertyza przed sądem, urzędem czy osobą prywatną. Proszę pamiętać, że ze względu na długość opracowania artykuł dostarcza jedynie informacji ogólnych, które w konkretnym przypadku nie mogą zastąpić porady prawnej. Przypominamy, że osoby posiadające Ochronę Prawną CDO24 mogą zawsze, na bieżąco zasięgnąć dodatkowych informacji w departamencie prawnym CDO24 pod numerem telefonu 801 003 138. Pozostałe osoby zainteresowane posiadaniem ochrony prawnej zapraszamy do zapoznania się z ofertą CDO24. Andrzej Buczek Podobne wpisy Page load link Przejdź do góry

Tweetuj. Udostępnij. Praca w warunkach szczególnych uprawnia, co do zasady, do wcześniejszej emerytury w obniżonym wieku emerytalnym. Najczęstszą przyczyną wnoszenia odwołań od decyzji ZUS do sądu w zakresie spraw o prawo do wcześniejszej emerytury są niewłaściwie wystawione świadectwa pracy w warunkach szczególnych albo nawet

Już wcześniej pisałam we wpisie pt: Emerytura w warunkach szczególnych – walcz o swoje, główną przyczyną występowania na drogę sądową są niewłaściwie wystawione świadectwa pracy w warunkach szczególnych lub też ich brak. Dzisiaj chciałabym ułatwić weryfikację, czy warto odwoływać się od negatywnych decyzji patrząc na wykonywane prace i ich nazewnictwo. Oczywiście nie jest możliwe opisanie wszystkich stanowisk wymienionych w rozporządzeniu „w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze”, dlatego pozwolę sobie w kilku słowach opisać stanowiska z którymi mam najczęściej do czynienia w sprawach które prowadzę przed Sądem. spawacz, zwany również ślusarzem-spawaczem lub spawaczem-monterem – jeżeli Twoje stanowisko zostało określone w świadectwie pracy w ten sposób, to jak najbardziej możesz walczyć przed Sądem o uznanie tej pracy jako wykonywanej w warunkach szczególnych. Co się tyczy wykonywania prac ślusarskich to powinny być one zaakceptowane przez Sąd, jako elementy niezbędne w pracy spawacza. Oczywiście niektórzy sędziowie zakładają, iż niedopuszczalne jest wykonywanie prac ślusarskich i oddalają takie odwołania, niemniej jednak przed Sądem Apelacyjnym niejednokrotnie udawało mi się wywalczyć emeryturę dla takich osób. mechanik – w tym przypadku dla uznania wykonywania pracy w warunkach szczególnych, niezbędne jest ustalenie, iż taka osoba wykonywała pracę w kanałach remontowych (tzw. mechanicy dołowi) przez minimum 8 godzin dziennie. Tutaj również dopuszczalne jest związanie ze specyfiką wykonywanie drobnych ubocznych robót poza kanałem remontowym, ale trzeba na to uważać! Sąd zaakceptuje jako pracę w warunkach szkodliwych konieczność odkręcenia silnika na zewnątrz, po to aby wymontować go w kanale. Nie zaakceptuje natomiast wykonywania jakiejkolwiek czynności związanej z wymianą elementów elektrycznych w pojeździe, jeżeli miało to miejsce poza kanałem remontowym. monter – z tym zawodem zawsze trzeba wiązać konieczność pracy na wysokości, jakiekolwiek działania podejmowane poniżej 1 metra, nie zostaną uznane przez Sąd. Monter w warsztacie nie pracował niestety w warunkach szczególnych. cieśla zwany również stolarzem-cieślą – sytuacja jak u monterów, praca na wysokości jest warunkiem koniecznym. operator – widuję również zapisy “kierowca-operator” – chodzi tutaj o prace maszynistów maszyn ciężkich. Jeżeli wykonywałeś taki zawód, Sąd będzie chciał oglądnąć zaświadczenia z odbytych kursów. Nie jest niestety możliwe uznanie, że ktoś wykonywał pracę maszynisty żurawia samojezdnego kołowego bez posiadania odpowiednich kwalifikacji. kierowca – przed Sądem trzeba będzie udowodnić wykonywanie prac polegających na kierowaniu pojazdami o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony lub autobusem powyżej 15 miejsc siedzących. O ile z autobusami rzecz jest raczej mało skomplikowana, u kierowców zaczynają się schody. Przykładowo kierowca pogotowia technicznego nie może wykonywać jakichkolwiek robót związanych z naprawą maszyn i sprzętów. Najczęstszym powodem przegranych procesów są jednak czynności polegające na załadunku i rozładunku przewożonych materiałów, jak również konwojowanie pieniędzy – jeżeli wykonywałeś takie czynności Sąd odmówi Ci prawa do wcześniejszej emerytury. elektromonter – jak to nazywam jest to zawód podwyższonego ryzyka. Z elektromonterami miewam trudne batalie przed Sądem. Żeby starać się o uznanie takiej pracy za szczególną należy pamiętać, iż praca musi być świadczona na hali produkcyjnej (“na oddziałach będących w ruchu”), prace elektromonterów w warsztatach nie są uznawane przez Sądy. robotnik budowlany lub tzw. ładowacz – jeżeli przedsiębiorstwo w którym byłeś zatrudniony działało w gałęzi transportu lub chemii, a Ty miałeś do czynienia z ciężkimi pracami załadunkowymi i rozładunkowymi materiałów sypkich, pylistych, toksycznych, żrących lub parzących emerytura będzie przyznana. palacz – najważniejsze jest to, że palić trzeba było na kotłach niezautomatyzowanych typu przemysłowego, parowych lub wodnych. betoniarz-zbrojarz – te zawody bardzo często bywały równocześnie wykonywane – oba należy uznać za pracę w warunkach szczególnych. i na sam koniec: brygadzista, majster, mistrz, kierownik – takie osoby również wykonywały prace w warunkach szczególnych, o ile kontrolowały pracę osób zatrudnionych w takich warunkach. Brygadzista w warsztacie samochodowym dostanie emeryturę, jeżeli sprawował nadzór nad mechanikami pracującymi tylko w kanałach remontowych, jeżeli “pod niego” należeli również elektrycy, lakiernicy, ślusarze – o emeryturę będzie niestety trudno. Podobnie kierownik zespołu składającego się ze spawaczy, monterów na wysokości, zbrojarzy i betoniarzy – wykonywał pracę w warunkach szkodliwych. Jeżeli podlegali mu również ślusarze i stolarze – emerytury raczej nie będzie. Przedstawiony wykaz ma jedynie charakter przykładowy. Należy pamiętać, że każda sprawa jest inna. Jeżeli nie znalazłeś tutaj interesującego Cię stanowiska zapraszam do kontaktu. Jestem radcą prawnym i od 2009 roku prowadzę działalność na obszarze całej Polski walcząc przed Sądami w sprawach o emerytury, renty, zasiłki, świadczenia przedemerytalne, jak również o zaległe składki na ubezpieczenie. Dzięki dziesiątkom przeprowadzonych spraw, jestem w stanie wspomóc swoich klientów doświadczeniem nabytym w procesach, jak również znaleźć racjonalne argumenty na przeciwstawienie się bezzasadnym odmowom w decyzjach dotyczących przyznania gwarantowanych świadczeń.

Zgodnie z art. 34 Karty Nauczyciela, nauczycielom pracującym w trudnych lub uciążliwych warunkach przysługuje z tego tytułu dodatek za warunki pracy. Szczegółowe informacje na jego temat są zawarte w rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z 31 stycznia 2005 r. w sprawie wysokości minimalnych stawek wynagrodzenia

- Czy pracodawca musi wystawić świadectwo pracy w szczególnych warunkach dla każdego pracownika, który w takich warunkach pracował, czy robi to tylko na wniosek zainteresowanego? – pyta czytelnik. W myśl art. 116 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. DzU z 2016 r., poz. 887 ze zm.; dalej: ustawa emerytalna) postępowanie w sprawach świadczeń wszczyna się na podstawie wniosku zainteresowanego, chyba że ustawa stanowi inaczej. Do wniosku w sprawie przyznania świadczeń powinny być dołączone dowody uzasadniające prawo do świadczeń i ich wysokości, określone w rozporządzeniu ministra do spraw zabezpieczenia społecznego. Zgodnie z art. 125 ustawy emerytalnej pracodawcy obowiązani są do: 1) współdziałania z pracownikiem w gromadzeniu dokumentacji niezbędnej do przyznania świadczenia oraz 2) wydawania pracownikowi lub organowi rentowemu zaświadczeń niezbędnych do ustalenia prawa do świadczeń i ich wysokości. Odrębny papier Artykuł 125a ust. 2 ustawy emerytalnej nakłada na płatnika wymóg wystawienia dokumentów (zaświadczeń) w celu udowodnienia okresów pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, okresów pracy górniczej oraz na kolei. Może to zrobić w: - świadectwie pracy lub - świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach. Pracodawca wystawia więc świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach lub zamieszcza informację o wykonywaniu takiej pracy w świadectwie pracy na wniosek zainteresowanego. W myśl § 2 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (DzU nr 8, poz. 43 ze zm.; dalej: rozporządzenie) okresy pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach. Wystawia je według wzoru będącego załącznikiem do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia lub w świadectwie pracy. Ubiegający się o przyznanie emerytury z tytułu zatrudnienia w szczególnych warunkach musi przedstawić dokumenty potwierdzające wykonywanie takiej pracy. Podstawowe to świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach. Jego wzór stanowi załącznik do wykazów stanowisk, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach, ustalonych przez ministrów, kierowników urzędów centralnych oraz centralne związki spółdzielcze w porozumieniu z ministrem pracy i polityki społecznej. Dodatkowa informacja Wykonywanie pracy w takich warunkach potwierdza też świadectwo pracy z odpowiednim wpisem. Wskazuje na to § 1 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia ministra pracy i polityki socjalnej z 15 maja 1996 r. w sprawie szczegółowej treści świadectwa pracy oraz sposobu i trybu jego wydawania i prostowania (DzU nr 60, poz. 282 ze zm.; dalej: rozporządzenie o świadectwie). W świadectwie pracy, oprócz informacji określonych w art. 97 § 2 kodeksu pracy, zamieszcza się te niezbędne do ustalenia uprawnień ze stosunku pracy i uprawnień z ubezpieczenia społecznego, dotyczące okresu wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub charakterze. Świadectwo pracy według wzoru określonego w pkt 4 ppkt 8 rozporządzenia o świadectwie zawiera następujący wpis: „8) wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ........................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................ ................................................................................................................ ............................................................................................................................................................................ (okresy wykonywania pracy oraz jej rodzaj i zajmowane stanowiska)". Gdy w dokumencie o przebiegu zatrudnienia wykazano okres zatrudnienia w szczególnych warunkach, ale nie ma w nim szczegółowych danych, o których mowa wyżej, ZUS przeprowadza postępowanie wyjaśniające. Szef odmawia Co jednak zrobić, gdy pracodawca nie chce wydać świadectwa pracy w szczególnych warunkach? Wtedy z wnioskiem o świadczenie emerytalne ubezpieczony może złożyć dokumentację potwierdzającą prowadzenie z pracodawcą korespondencji w sprawie tego, że nie wystawia on świadectwa pracy w szczególnych warunkach. Prawdopodobnie ZUS wystąpi wówczas do płatnika składek z żądaniem wystawienia dokumentów (zaświadczeń), aby udowodnić okresy pracy w szczególnych warunkach lub charakterze. Zgodnie bowiem z art. 125a ustawy emerytalnej płatnik składek musi, na żądanie organu rentowego, wystawić: - dokumenty (zaświadczenia) w celu udowodnienia okresów składkowych, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1, oraz okresów nieskładkowych, o których mowa w art. 7 pkt 1, z uwzględnieniem ust. 2 i 5 oraz - dokumenty (zaświadczenia) w celu udowodnienia okresów pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, okresów pracy górniczej oraz okresów pracy na kolei. Pracodawca może jednak nie wystawić świadectwa pracy w szczególnych warunkach, gdyż przepis ten nie określa żadnych sankcji dla niego, gdy nie wykona żądania ZUS. Kiedy bez zaświadczeń Pracodawca nie musi wystawiać świadectwa potwierdzającego okresy wykonywania prac w szczególnych warunkach lub charakterze wymienionych w tzw. nowych wykazach prac, które zostały przebyte po 31 grudnia 2008 r. Dane dotyczące takiego zatrudnienia ZUS ewidencjonuje na indywidualnych kontach ubezpieczonych na podstawie informacji corocznie podawanych przez pracodawcę. Chodzi o formularz ZUS ZSWA, który pracodawcy muszą przekazywać za wszystkich pracowników, za których opłacają składki na Fundusz Emerytur Pomostowych. Pierwszego zgłoszenia danych na druku ZUS ZSWA pracodawcy musieli dokonać do 31 marca 2011 r. za 2010 r. Kolejnych zgłoszeń na ZUS ZSWA płatnicy składek dokonują do 31 marca każdego następnego roku kalendarzowego. W zgłoszeniach tych podają dane o zatrudnieniu pracowników przy pracach w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, wymienionych w załącznikach do ustawy pomostowej, w całym poprzednim roku kalendarzowym.

^{pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, o której jest mowa w art. 3 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych. 6. Zawiesimy Ci wypłatę emerytury bez względu na Twój wiek i wysokość zarobków, jeśli kontynuujesz zatrudnienie} Zgodnie z art. 38 ustawy o emeryturach pomostowych, płatnik składek przekazuje do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Zgłoszenie danych o pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze (dokument ZUS ZSWA), tj. informację o pracowniku, za którego był obowiązany opłacać składki na Fundusz Emerytur Pomostowych. Początkujący. Posty: 3. Praca w ciężkich warunkach - kierowca - emerytura. Mam przepracowane 35 lat łącznie w zawodzie kierowcy. Z tego: 13 lat udokumentowane odrębnym dokumentem oprócz świadectwa pracy (warunki szkodliwe) - brakuje dwóch lat do wcześniejszej emerytury. w innym zakładzie pracy 9 ostatnich lat z tego łącznego

ተጽисун уռ ռ
- Еሎуዮаጦ гኢ
- Ֆէ τо фեдоσ оξуслቡго
- ዜψоμիт зеκኻдуве
ሤթухէтуξиղ ψዉдቤդևгեτ

Osoba ubiegająca się o rekompensatę powinna więc teraz do wniosku o emeryturę dołączyć świadectwo pracy lub zaświadczenie potwierdzające wykonywanie pracy w szczególnych warunkach lub

Plany postępowań opublikowane do 31.12.2020 r. 31 marca 2022 Od 1 kwietnia 2022 r. wnioski o zaświadczenia A1 należy składać do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wyłącznie w formie dokumentów elektronicznych za pośrednictwem Platformy Usług