Owczarek Niemiecki w woj. Zachodniopomorskim. Zobacz dokąd możesz udać się będąc miłośnikiem psów tej rasy. Sprawdź przyjazne miejsca dla czworonożnych przyjaciół takie jak: wybiegi dla psów, sklepy zoologiczne, przychodnie weterynaryjne, organizacje kynologiczne, hotele, szkoły dla psów i przedszkola dla szczeniaków, a także sprawdzone trasy do spaceru z psem Owczarek Czy owczarek niemiecki w bloku odnajdzie się równie dobrze jak w domu z własnym ogrodem? Owczarek niemiecki jest psem, o bardzo wysokim poziomie żywotności. Jego niespożyta energia nieraz potrafi się dać we znaki właścicielom. Czy więc pies tak żywiołowy może być trzymany na 40 m2 w mieszkaniu znajdującym się w wielopiętrowym budynku? Brak domu z ogrodem nie jest przeszkodą do trzymania owczarka niemieckiego. Owczarek równie dobrze odnajdzie się na mniejszej przestrzeni mieszkalnej usytuowanej gdzieś w środowisku miejskim. Istnieją natomiast pewne ograniczenia związane nie tyle z posiadaniem mieszkania, co z samym faktem zamieszkiwania w mieście. Zanim jednak przejdziemy do owych ograniczeń, rozprawmy się w pierwszej kolejności z dość powszechnie panującym mitem. Czy dom z ogrodem zapewnia lepsze warunki owczarkowi niemieckiemu? Owczarek niemiecki, szczególnie owczarek niemiecki długowłosy, nie powinien stale przebywać na dworze. Trzymanie psa poza domem przez całą dobę może narazić go na wiele chorób i zdecydowanie skrócić jego żywot. Osoby posiadające własny kawałek ziemi nie powinny więc stawiać owczarkowi budy czy kojca, zmuszając swojego podopiecznego do stałego borykania się ze zmieniającymi się warunkami atmosferycznymi. Zdecydowanie korzystne jest, jeżeli przynajmniej w czasie noclegu czworonóg przebywa pod jednym dachem z właścicielami. Tym samym, fakt posiadania własnego podwórza nie daje w opisywanym aspekcie żadnej przewagi, bo pies i tak nie powinien stale na nim przebywać. Owczarek niemiecki potrzebuje dużo ruchu i intensywnej aktywności. Aktywność ta nie może jednak polegać na tym, że właściciel otworzy drzwi, wypuści pupila na ogród, po czym wpuści go z powrotem do domu po trzech godzinach. Owczarek niemiecki traktowany w ten sposób szybko osowieje, nie nawiąże też prawidłowej relacji z właścicielem. Zwierzak ten posiada własny temperament. Jeżeli nie zapewni mu się odpowiedniej ilości zajęć, znajdzie je sobie sam – np. w formie przekopania całego ogródka warzywnego. Aktywność, której potrzebuje owczarek niemiecki, powinna każdorazowo uwzględniać czynny udział właściciela. Psy te uwielbiają aportować, biegać wraz ze swoim właścicielem, czy też wykonywać jego polecenia. Tylko w ten sposób są w stanie rozładować swoje baterie i położyć się spokojnie spać. Posiadanie własnego ogrodzonego kawałka ziemi umożliwiającego wypuszczenie psa samo w sobie nie jest lepsze niż jego brak, gdyż i tak właściciel zawsze powinien towarzyszyć swojemu pupilowi we wszelkich aktywnościach. Owczarek niemiecki w bloku będzie się więc czuł równie dobrze jak willi z podwórzem, oczywiście pod warunkiem, że zapewni się mu odpowiednią ilość uwagi, ćwiczeń i wysiłku. Owczarek niemiecki w bloku – przeciwwskazania. Czy jednak zawsze można trzymać owczarka niemieckiego w bloku? Czy może są sytuacje, w których nie było by to jednak wskazane? Istnieje zaledwie kilka przeciwwskazań, które sprawiają, że owczarek niemiecki w bloku trzymany być nie powinien. Poniżej przedstawiam najważniejsze z nich: Ograniczenia prawno-organizacyjne Zanim zdecydujemy się na trzymanie psa w mieszkaniu, musimy w pierwszej kolejności dowiedzieć się, czy jest to prawnie dopuszczalne. Jeżeli wynajmujemy mieszkanie, to w naszej umowie może być wyraźny zakaz trzymania zwierząt w zajmowanej nieruchomości. Łamiąc ów zakaz narażamy się na odpowiedzialność prawną, w ekstremalnych przypadkach nawet z wypowiedzeniem umowy czy karami finansowymi włącznie. Drugim przypadkiem jest istnienie uchwały wspólnoty mieszkaniowej zabraniającej trzymania psów. W pewnych sytuacjach istnieje możliwość wzruszenia takiej uchwały, niemniej jednak zajmie nam to sporo czasu, a rezultat często jest niepewny. Naruszając natomiast zakaz trzymania zwierząt w budynku musimy być przygotowani na naciski ze strony wspólnoty. Ograniczenia lokalizacyjne O ile samo trzymanie owczarka niemieckiego w bloku nie jest żadną przeszkodą, to brak w okolicy terenów, gdzie pies będzie mógł się swobodnie wybiegać, może być problemem. Zanim przygarniemy owczarka niemieckiego zastanówmy się, czy w promieniu maksymalnie jednego kilometra znajduje się jakiś park bądź inne miejsce, gdzie będziemy mogli spuścić naszego psa ze smyczy bez ryzyka, że potrąci go samochód. Najlepiej, jeżeli miejsce takie byłoby porośnięte trawą i zadrzewione – takie warunki zapewnią psu w razie potrzeby zarówno cień, jak również podłoże, po którym będzie mógł wygodnie chodzić. Kawałek trawnika o wymiarach 2-3 metry położony przy głównej ulicy niestety nie zaspokoi potrzeb obcowania z przyrodą naszego podopiecznego. Ograniczenia związane z zajmowanym piętrem Zanim zdecydujemy się na przygarnięcie owczarka niemieckiego pod swój dach, zastanówmy się, jak długo zamierzamy pozostać w obecnie zajmowanym mieszkaniu. Jeżeli nie planujemy z czasem wyprowadzić się na przedmieścia, a nasze mieszkanie położone jest na wysokim piętrze, może być to z czasem problematyczne. Pamiętajmy, że nasz pupil z czasem się zestarzeje. Jeżeli zapewnimy mu dobre warunki i dopisze nam szczęście, dożyje on bardzo sędziwego wieku. Na tyle sędziwego, że może być dla niego problemem wchodzenie i schodzenie ze schodów – szczególnie, jeżeli zamieszkujemy na 4-5 piętrze a w budynku nie ma windy. Czy w takiej sytuacji któryś z domowników będzie w stanie udźwignąć mogącego warzyć 40 kg psa i znosić go po schodach kilka razy dziennie? Tłumaczenie "owczarek niemiecki" na estoński. Przykładowe zdania: Wyskoczył z niego jakiś owczarek niemiecki. Üks saksa lambakoer hüppas rongilt maha.
Współczesny dobór hodowlany kładący nacisk na wygląd psa z pominięciem jego cech użytkowych w dużym stopniu wpłynął negatywnie na obecny obraz rasy. Wśród owczarków niemieckich można spotkać wiele osobników lękliwych, łatwo pobudliwych. Wybierając szczeniaka tej rasy musimy wiedzieć, że okres socjalizacji owczarków niemieckich trwa najkrócej spośród przedstawicieli wszystkich ras, oznacza to, że znacznie wcześniej kończy się pełna ufność wobec otaczających zjawisk i pojawia się obawa przed nieznanym (już w 5-7 tygodniu). Dlatego duża odpowiedzialność spoczywa na hodowcach, psy wychowane w hodowli kennelowej miewają później duże problemy z przystosowaniem się do nowych warunków i na wiele bodźców mogą reagować strachem i zatem, by nabyć szczeniaka z dobrej, najlepiej domowej hodowli, od osoby, która posiada niezbędną wiedzę na temat warunków prawidłowego rozwoju szczeniąt. Fot. Centrum Szkolenia Psów Gdy szczeniak już trafi do naszego domu, zadbajmy by wszyscy napotykani ludzie, zwierzęta i nowe sytuacje kojarzyły się maluchowi jak najlepiej. Unikajmy możliwości wystraszenia szczeniaka. Nie próbujmy rozbudzać w psie agresji, owczarek niemiecki odstraszy samym swoim wyglądem, a przed dobrze przygotowanym napastnikiem i tak nie będzie w stanie nas obronić. Agresywny pies to poważny problem i zero korzyści. Od pierwszego dnia pieska w nowym domu przestrzegajmy ustalonych zasad, pamiętajmy, że nie możemy pozwalać mu na coś, co w przyszłości będzie zakazane, np. skakanie na ludzi, spanie w łóżku, żebranie przy stole. Fot. Centrum Szkolenia Psów W nauce wykorzystujmy dużo nagród w postaci smakołyków i zabawy (owczarki uwielbiają aportowanie patyków i piłeczek). Nie stosujmy kar fizycznych ani krzyku. Ćwiczmy w krótkich sesjach, pamiętając, że szczeniak szybko się dekoncentruje i męczy. Owczarki niemieckie świetnie sprawdzają się w różnego rodzaju dyscyplinach – między innymi w obedience, agility (intensywność ćwiczeń dostosowujemy do wieku psa i jego stanu fizycznego po konsultacji z weterynarzem), niemiecki jest wspaniałym psem, łatwo uczącym się nowych rzeczy, jest to jednak pies, dla którego kontakt z człowiekiem jest bardzo ważny, dlatego musimy poświęcić mu odpowiednio dużo czasu. By nasz pies był w przyszłości niekłopotliwym, zrównoważonym towarzyszem, w jego wychowaniu kładziemy nacisk na zaznajomienie go z różnymi sytuacjami, wyrobienie przyjaznego nastawienia do innych psów i obcych kiedy macie owczarka niemieckiego? Dlaczego zdecydowaliście się akurat na tę rasę?Monika GajdaMonika Gajda – absolwetka studiów psychologicznych UJ. Pracowała w schronisku dla zwierząt, jest pettsiterką ( Ukończyła kurs trenera Alteri oraz Kurs Dyplomowy dla Behawiorystów Zwierzęch COAPE. Uczestniczy w seminariach o tematyce kynologicznej oraz prowadzi wykłady dla opiekunów zwierząt. Pracuje w COAPE Polska - instytucji kształcącej behawiorystów zwierzęcych i prowadzącej kursy o tematyce specjalista pisze o sobie:Świat zwierząt fascynuje mnie od czasów dzieciństwa. Mój pierwszy pies, owczarek niemiecki, pokazał mi jak zawiłe relacje łączą psy z ludźmi, jakie problemy komunikacyjne pojawiają się pomiędzy psem a człowiekiem. Uczęszczaliśmy razem na szkolenia prowadzone w tradycyjny sposób – PT, POI, POII, POIII (PT - pies towarzyszący, PO - pies obronny) – jednak porównując je teraz do szkolenia nowoczesnymi metodami mogę stwierdzić, że te drugie dają znacznie lepsze efekty, sprawiają, że nauka jest przyjemnością i wspierają tworzenie więzi między psem a właścicielem. Staram się cały czas pogłębiać swoją wiedzę na temat zachowania się i uczenia zwierząt. Za pomoc w nauce muszę podziękować przede wszystkim moim własnym psom: nieżyjącemu już Briksowi (owczarek niemiecki), Tinie (owczarek niemiecki), Dyziowi (kundelek, trafił do mnie przy okazji ewakuacji schroniska zagrożonego powodzią, spędził tam 4 lata), Bubie (kundelek, trafiła do mnie ze schroniska, gdzie przeżyła długie 2 lata) Dla Buby szczególne podziękowania za dzielne towarzyszenie mi w kursie trenerskim Alteri i celujące zdanie egzaminu;)
Hej mam problem z ok. 7 letnim owczarkiem niemieckim. Mieszkam na wsi, pies ma do dyspozycji w ciągu dnia połowę podwórka, natomiast na noc otwieramy bramę tak, aby pies "chronił" dom oraz podwórko. Niestety jest on bardzo agresywny dla psów i kotów. Wszystkie zagryza. Jedyną osobą, która daje radę go uspokoić, gdy wpada w szał
Pochodzenie W powszechnym odczuciu owczarek niemiecki jest psem obronnym. Wiele osób zdziwi zapewne fakt, że z natury jest on psem pasterskim. Na początku selekcja hodowlana tej rasy opierała się przede wszystkim na ich cechach użytkowych. Najważniejsza była przydatność do pracy, natomiast walory estetyczne schodziły na plan dalszy. Nic więc dziwnego, że ich wygląd był bardzo zróżnicowany i dopiero po wojnie francusko pruskiej hodowcy podjęli trud ich ujednolicenia. Inicjatorami tego przedsięwzięcia byli dwaj hodowcy: Schlenker i Eiselen, a bazę hodowlaną stanowiły owczarki z Turyngii i Wirtembergii. Przełomowy dla rasy był jednak 3 kwietnia 1899 roku. W tym dniu odbywała się w Karlsruhe Ogólnokrajowa Wystawa Hodowlana, na której jako gość pojawił się rotmistrz Max von Stephanitz ze swoim przyjacielem Arturem Mayerem. Obaj zostali zauroczeni zgłoszonym do konkursu pięknym owczarkiem użytkowym o imieniu Hektor. Od tego momentu sprawy potoczyły się bardzo szybko. Obaj panowie postanowili utworzyć zrzeszenie propagujace hodowlę owczarka niemieckiego, które zarejestrowali już 22 kwietnia tego samego roku. Kupili Hektora do swojej hodowli, nadali mu dumne imię HORAND von Grafrath i zarejestrowali go pod numerem 1 w księdze hodowlanej. To właśnie ten pies stał się dla nich ideałem, do którego w swojej pracy hodowlanej postanowili dążyć. Horand okazał się doskonałym, bardzo silnie przekazującym swoje cechy reproduktorem i stał się protoplastą większości współczesnych owczarków niemieckich. Po długich poszukiwaniach udało im się znaleźć odpowiednie suki posiadające te same poszukiwane przez nich cechy. Dzięki dobrze przemyślanym, bardzo konsekwentnie podejmowanym decyzjom hodowlanym, kojarzeniu psów często w bliskim pokrewieństwie oraz pozostawianiu w hodowli wyłącznie osobników reprezentujących ten sam typ, doczekali się doskonałej i wyrównanej stawki. To z ich hodowli wyszły w świat najwybitniejsze psy, których potomkiem był urodzony w 1903 roku reproduktor wszechczasów ROLAND von Starkenburg. Dziś nie ma na świecie owczarka, w którego żyłach nie płynęłaby jego krew. Potem nastała moda na wysokonożne owczarki, mimo to Stephanitz, sędziując na światowej wystawie we Frankfurcie nad Menem, nie uległ tej modzie i przyznał tytuł Zwycięzcy Świata KLODO von Boxberg, psu w preferowanym przez siebie typie. Dzięki temu pies stał się bardzo cenionym reproduktorem i ojcem wielu zwycięzców najbardziej prestiżowych wystaw. Owczarki niemieckie nieustannie cieszą się zasłużoną popularnością na całym świecie. W Polsce szczególnie popularne stały się po II wojnie światowej, choć wiele lat zabrało odbudowanie rasy i dorównanie do światowego poziomu. Wygląd Owczarek niemiecki jest tak bardzo podobny do wilka, że czasem bywa nawet nazywany wilczurem. Jest psem średniej wielkości o pięknej, harmonijnej sylwetce. Mimo mocnej budowy jest psem niezwykle eleganckim. Ma głęboką klatkę piersiową, mocne lędźwie i wydłużony, spadzisty grzbiet, przedłużony sięgającym do stawu skokowego, pięknie owłosionym ogonem. Głowa wydłużona, z miernie zaznaczonym przełomem czołowo nosowym i długą kufą o dobrze przylegających wargach. Oczy migdałowate, ciemne, o bystrym spojrzeniu. Uszy szpiczaste, wysoko osadzone, stojące, nadają psu wygląd pełnego ekspresji zaciekawienia. Występujący czasem piąty, tzw. wilczy pazur powinien być usunięty zaraz po urodzeniu. Wysokość w kłębie: psy 60 - 65 cm, suki 55 - 60 cm. Masa ciała: psy 30 – 40 kg, suki 22 – 32 kg. Charakter, usposobienie Owczarek niemiecki jest bardzo inteligentnym i wszechstronnie uzdolnionym psem. Bardzo łatwo i szybko się uczy a wszystkie ćwiczenia wykonuje z podziwu godną precyzją. Psy tej rasy czerpią przyjemność z wykonywania zadań, jakie przed nimi stawia przewodnik, nic więc dziwnego, że często wygrywają konkursy posłuszeństwa oraz sprawnościowe. Są również znakomitymi psami obrończymi. Pracują w wojsku, policji, jako przewodnicy niewidomych. O ich złej sławie owczarków, jako psów SS-mańskich trzeba raz na zawsze zapomnieć, bo to nie wina psów, że je wykorzystywano do złych celów, tylko człowieka. A psy są wspaniałe: wierne, oddane, bardzo przywiązane do właścicieli i ich dzieci, skłonne oddać za nich życie. Owczarek potrzebuje bliskości człowieka, pozostawiony sam sobie, a zwłaszcza zamknięty w kojcu, dziczeje. Szata Bez względu na rodzaj owłosienia owczarek niemiecki ma dwuwarstwową szatę, składającą się z obfitego podszerstka oraz nieco dłuższego, prostego włosa okrywowego. To właśnie długość włosa okrywowego była przez wiele lat przedmiotem sporów, które zakończyły się uznaniem przez FCI owczarków długowłosych i przyznaniem im prawa do rodowodu. Mamy obecnie dwa typy owłosienia: - Odmiana krótkowłosa (Stockhaar): charakteryzuje się bardzo gęstym włosem okrywowym, nadzwyczaj twardym i przylegającym. Tylko na głowie, uszach, przednich stronach kończyn oraz na łapach włos jest wyraźnie krótki. Nieco dłuższy i bardziej obfity włos wystepuje na szyi, tylnej stronie przednich kończyn powyżej nadgarstka a także na tylnej stronie ud, gdzie tworzy umiarkowanie obfite portki. - Odmiana długowłosa (Langstockhaar): włos okrywowy w tym przypadku jest dłuższy niż u owczarka krótkowłosego, miękki i nieprzylegający. Na głowie oraz wewnętrznej stronie uszu, przedniej stronie kończyn oraz na łapach jest krótki i przylegający. Nieco dłuższy włos porasta zewnętrzną stronę uszu, na tylnej stronie przednich kończyn powyżej nadgarstka tworzy się pióro a na tylnej stronie ud obfite portki. Wielką ozdobą jest bogate owłosienie szyi i przedpiersia tworzące kryzę oraz wspaniały, bardzo bogato owłosiony ogon. Umaszczenie: czarne z podpalaniem w odcieniu czerwonawym, płowym, żółtym lub jasnoszarym, jednolicie czarne lub szare, śniade, czaprakowe - z ciemną maską. Niewielka, nierzucająca się w oczy biała plamka na piersi i jaśniejsza maść na wewnętrznej stronie nóg są dopuszczalne, ale niepożądane. Nos powinien być zawsze czarny, bez względu na umaszczenie. Brak maski, bardzo jasne oczy, jasne lub białe znaczenia na piersi i wewnętrznej stronie nóg, jasne pazury lub rudy koniec ogona są oceniane jako niedostatki pigmentacji. Podszerstek w odcieniu jasnoszarym. Maść biała jest niedopuszczalna. Sierść owczarka niemieckiego wymaga regularnego szczotkowania, zwłaszcza w czasie linienia, w czasie którego pies gubi ogromne ilości sierści. Więcej na temat pielęgnacji owczarka niemieckiego i przygotowania go do wystaw- kliknij tutaj Zdrowie Największym i najczęściej spotykanym problemem zdrowotnym owczarków niemieckich jest dysplazja stawów biodrowych i łokciowych. Wprowadzenie obowiązkowych badań w kierunku dysplazji u psów oraz suk kwalifikowanych do hodowli w znacznej mierze ograniczyło częstotliwość występowania tego schorzenia. Mimo, że owczarki niemieckie są psami średniej wielkości, zdarzają się przypadki skrętu żołądka. Rzadziej dotyka je epilepsja oraz alergie skórne. Do kogo pasuje ten pies ? Owczarek niemiecki jest wspaniałym psem rodzinnym, który z radością będzie wszędzie towarzyszył swoim bliskim. Szybko adaptuje się w każdych warunkach, może mieszkać w bloku, choć oczywiście bardziej szczęśliwy będzie w domu z ogrodem. Idealny pies dla osoby lubiącej szkolenie i psie sporty, mało która rasa jest w stanie dać swojemu przewodnikowi równie dużo satysfakcji. Pies o wielkim zacięciu sportowym, doskonały towarzysz joggingu i rowerowych wycieczek. Owczarki niemieckie są bardzo przyjazne i opiekuńcze w stosunku do dzieci. Wobec obcych nieufne, ale nie agresywne, natomiast z innymi psami bywa różnie, ale wszystkiego można je nauczyć. Jeśli owczarek czegoś nie umie, to nie dlatego, że jest niezdolny, tylko dlatego, że jeszcze go tego nie nauczono. Dobrze wychowany owczarek powinien być czujny i odważny, ale nie agresywny, pełen rezerwy, ale nie płochliwy. Nie musi być wylewny wobec obcych, ale powinien ich bez problemu tolerować. Owczarek potrzebuje dużo ruchu i ćwiczeń, jeśli mu się to zapewni, w domu będzie się zachowywał statecznie i spokojnie. Trzeba jednak pamiętać o tym, że jest to pies, który musi mieć zajęcie, znudzonemu mogą przyjść do głowy głupie pomysły i właściciel nie powinien mieć do niego o to pretensji. Owczarek jest mało kłopotliwy w pielęgnacji, ale esteci muszą wiedzieć, że pies trzymany w mieszkaniu linieje niemal cały rok. Zrezygnować również muszą ze stojących na podłodze wazonów z kwiatami, bo uradowany powrotem właścicieli pies tak macha ogonem, że poprzewraca wszystko, co znajdzie sie w jego zasięgu. Zalety i wady + doskonały pies rodzinny + bardzo przywiązany do właścicieli + przyjacielski wobec dzieci + odważny pies obrończy + inteligentny, łatwy do szkolenia + nadaje się do psich sportów + łatwy w pielęgnacji - bywa agresywny wobec innych psów - samce wykazują tendencję do dominacji - bardzo obficie linieje Ciekawostki Filmowe talenty Owczarek niemiecki jest bohaterem kilku znanych seriali. Wystąpił jako niezapomniany Szarik w „Czterej pancerni i pies”, tytułowy bohater w "Przygodach psa Cywila" a ostatnio także w serialu kryminalnym "Komisarz Alex". Pies przyprowadził straż na miejsce pożaru Buddy, pięcioletni owczarek niemiecki został uhonorowany w Anchorage na Alasce (północny-zachód USA) przez policję stanową, za doprowadzenie pomocy do płonącego warsztatu jego właściciela - poinformował portal Yahoo News, cytując agencję AP. Buddy otrzymał od policji w dowód uznania stalową kość z wygrawerowanymi słowami uznania "za pomoc i pracowitość". Owczarek sprowadził pomoc, gdy w warsztacie jego właściciela, Bena Heinrichsa wybuchł pożar, od którego zajęło się ubranie Heinrichsa. Właściciel, który z powodu poparzeń pokazał się na ceremonii na cześć psa w opatrunkach, powiedział, że gdyby nie pomoc sprowadzona przez Buddy’ego, ogień strawiłby również jego dom. Heinrichs wspominał w piątek: "powiedziałem psu, że potrzebujemy pomocy i on po prostu ruszył w drogę". Dalsza historia Buddy’ego została zarejestrowana przez policyjną kamerę. Owczarek trafił na policjanta, którego GPS uległ awarii i dlatego nie zareagował na wezwania o pomoc. Zobaczył jednak owczarka, który wyraźnie zaczął eskortować jego samochód w kierunku pożaru. "Czułem się, jakbym był prowadzony" - powiedział oficer policji stanowej Terrence Shanigan. Policyjne nagranie wideo pokazuje Buddy’ego, który biegnie, lecz co pewien czas odwraca się i sprawdza czy jedzie za nim samochód. Gdy pomoc dotarła na miejsce, warsztat był już spalony, ale dom udało się uratować. Rodzina Heinrichów powiedziała, że Buddy nie przeszedł szkolenia, ale zawsze był bardzo inteligentny i odważny i dwukrotnie, gdy jego pan łowił ryby, odgonił od niego niedźwiedzie. PAP, PKo/13:43 Wzorzec rasy FCI Wzorzec FCI nr 166 OWCZAREK NIEMIECKI (Deutscher Schäferhund - German Shepherd Dog) Kraj pochodzenia: Niemcy Data publikacji obowiązującego wzorca: Użytkowanie: Wszechstronny pies użytkowy, pasterski i służbowy. Klasyfikacja FCI: Grupa 1 - Psy pasterskie i zaganiające. Sekcja 1 - Psy pasterskie. Próby pracy wymagane. KRÓTKI RYS HISTORYCZNY: Zgodnie z oficjalną dokumentacją Verein für Deutsche Schäferhunde (SV) (Stowarzyszenie Owczarka Niemieckiego, w skrócie „SV”), z siedzibą w Augsburgu, w Niemczech, członek Verband für das Deutsche Hundewesen (VDH), jest depozytariuszem wzorca owczarka niemieckiego. Wzorzec ten, powstały na podstawie propozycji, których autorami byli i Max von Stephanitz, przyjęty został na pierwszym Zgromadzeniu Ogólnym SV we Frankfurcie nad Menem 20 września 1899 roku. Kolejne zmiany wprowadzone zostały na 6 Zgromadzeniu 28 lipca 1901 roku, 23 Zgromadzeniu 17 września 1909 roku w Kolonii, posiedzeniu Komitetu Wykonawczego (Zarządu) i Komitetu Doradczego w Wiesbaden 5 września 1930 roku, oraz na posiedzeniu Komisji Hodowlanej i Komitetu Wykonawczego 25 marca 1961. Wszystkie te zmiany zaakceptowane zostały na zjeździe Światowej Unii Klubów Owczarka Niemieckiego (WUSV) 30 sierpnia 1976 roku. Dodatkowe zmiany wprowadzone zostały na mocy delegacji ustawowej poprzez Komitet Wykonawczy i Komitet Doradczy w dniach 23 i 24 marca 1991 roku i na mocy Konwencji Federalnej w dniach 25 maja 1997 oraz 31 maja i 1 czerwca 2008. Planowa hodowla owczarka niemieckiego rozpoczęła się w roku 1899, po utworzeniu SV, przy wykorzystaniu rozmaitych istniejących wówczas psów owczarskich ze Środkowych i Południowych Niemiec; jej celem było uzyskanie doskonałego psa użytkowego. Dlatego już pierwszy wzorzec opisywał nie tylko wygląd, ale i cechy użytkowe psa. WRAŻENIE OGÓLNE: Owczarek niemiecki jest psem średniej wielkości, o nieco wydłużonej, lecz zwartej sylwetce, dobrze umięśnionym i suchym. WAŻNE PROPORCJE: Wysokość w kłębie: pies - 60 do 65 cm, suka - 55 do 60 cm. Długość tułowia jest o 10 – 17% większa od wysokości w kłębie. CHARAKTER: Owczarek niemiecki musi być zrównoważony, pewny siebie, oddany właścicielowi, łagodny(o ile nie zostanie sprowokowany), czujny i łatwy do wyszkolenia. Cechy te, połączone z odwagą, ciętością i twardością charakteru czynią z niego dobrego psa do towarzystwa, obrońcę, stróża, psa policyjnego i pasterskiego. GŁOWA: Klinowata, proporcjonalna do tułowia. Jej długość wynosi około 40% wysokości w kłębie. Jest sucha i umiarkowanie szeroka między uszami; nie może być ani ciężka, ani zbyt długa. Czoło, oglądane z przodu i z boku, jest tylko trochę zaokrąglone, bruzda czołowa jest nieznaczna lub zupełnie niewidoczna. Mózgoczaszka i trzewioczaszka tej samej długości. Szerokość mózgoczaszki mniej więcej równa jej długości, oglądana z góry mózgoczaszka zwężą się równomiernie w kierunku kufy. Stop łagodny, a nie ostro zaznaczony . Kufa klinowata, szczęki mocne, grzbiet nosa prosty; niepożądany wygarbiony ani wklęsły. Wargi suche, przylegające, ciemne. NOS:Zawsze czarny. UZĘBIENIE: Mocne, zdrowe i kompletne – 42 zęby zgodnie z wzorem zębowym. Zgryz nożycowy, to znaczy siekacze górnej szczęki znajdują się ciasno przed siekaczami żuchwy. Zgryz cęgowy, przodozgryz i tyłozgryz są wadliwe. Wadą jest także ustawienie siekaczy w linii prostej i duże odstępy między zębami. Kości szczęk dobrze rozwinięte, zęby głęboko osadzone w szczękach. OCZY: Średniej wielkości, kształtu migdała, trochę skośnie ustawione, nie wyłupiaste, możliwie jak najciemniejsze. Oczy jasne, o przeszywającym spojrzeniu niepożądane, gdyż zmieniają wyraz psa. USZY: Średniej wielkości, stojące, spiczasto zakończone, skierowane małżowinami do przodu i równolegle wobec siebie, mogą być tak ruchu, jak w spoczynku położone płasko do tyłu. Uszy załamane na końcach lub obwisłe są wadliwe. SZYJA: Mocna, dobrze umięśniona, bez podgardla. Ustawiona pod kątem około 45 stopni w stosunku do linii grzbietu. TUŁÓW: Linia górna płynnie przebiega od nasady szyi przez długi i wysoki kłąb i prosty grzbiet do lekko opadającego zadu. Grzbiet średniej długości, mocny, prosty i dobrze umięśniony. Lędźwie krótkie, szerokie, mocne, dobrze umięśnione. Zad długi i lekko opadający, pod kątem około 23 stopni do poziomu, płynnie przechodzi w nasadę ogona. Klatka piersiowa umiarkowanie szeroka, mostek długi i wyraźny. Głębokość klatki piersiowej wynosi 45 do 48% wysokości w kłębie. Żebra umiarkowanie wysklepione. Wadliwe są zarówno klatka beczkowata, jak i płaska. OGON: Sięga co najmniej do stawu skokowego, ale nie dalej niż do połowy długości śródstopia. Noszony szablasto, w ruchu i przy pobudzeniu może być wzniesiony wyżej, ale nie powyżej linii grzbietu. Sierść na spodniej stronie ogona nieco dłuższa. Jakiekolwiek zabiegi chirurgiczne, mające na celu korekcje ogona, są zabronione. KOŃCZYNY:Kończyny przednie: Oglądane z każdej strony proste, widziane z przodu – idealnie równolegle. Łopatka i ramię: Jednakowej długości, mocno związane z tułowiem potężnymi mięśniami. Kąt w stawie barowym wynosi ok. 90 stopni (idealnie), w praktyce do 110 stopni. Łokcie: Nie mogą być wykręcone na zewnątrz, ani do wewnątrz, tak w postawie, jak i w ruchu, ani podstawione pod tułowiem Podramię: Proste, suche, dobrze umięśnione, równoległe jedno wobec drugiego. Śródręcze: Jego długość wynosi około 1/3 długości podramienia; jest nachylone względem niego pod kątem 20 do 22 stopni. Śródręcze zbyt skośnie ustawione (ponad 22 stopnie) lub zbyt pionowe (mniej niż 20 stopni) jest wadliwe, ponieważ zmniejsza wytrzymałość. Łapy: Zaokrąglone, zwarte i dobrze wysklepione, opuszki mocne, niepopękane, pazury mocne i ciemne. Kończyny tylne: Trochę odstawione do tyłu, oglądane z tyłu – równolegle względem siebie. Udo i podudzie: Mniej więcej tej samej długości, tworzą kąt około 120 stopni; kończyny mocne i dobrze umięśnione. Staw skokowy: Mocny i wyraźny. Śródstopie: Pionowe. Łapy: Zwarte, lekko wypukłe, opuszki twarde i ciemne, pazury mocne, ciemne i wysklepione. RUCH: Owczarek niemiecki porusza się kłusem, a odpowiednia długość kończyn i harmonijne kątowanie pozwala na dobry wykrok kończyn przednich i daleki zasięg kończyn tylnych, przy zachowaniu pewnej linii grzbietu. Niewskazane jest zbyt głębokie kątowanie kończyn tylnych, bo zmniejsza ono wytrzymałość i stabilność ruchu. Prawidłowo zbudowany i kątowany owczarek porusza się przestrzennym, wydajnym i niskim kłusem, który wydaje się niezmordowany. W ruchu głowa jest wysunięta ku przodowi, ogon lekko wzniesiony, a linia górna powinna bez większych zaburzeń przebiegać płynnie od końców uszu aż do końca ogona. SKÓRA: Niezbyt ściśle przylegająca, ale bez fałd. SZATA:Sierść: Owczarki niemieckie hodowane są w dwóch odmianach – krótkowłosej i długowłosej, w każdym przypadku z podszerstkiem. Odmiana krótkowłosa (Stockhaar): włos okrywowy bardzo gęsty, nadzwyczaj twardy i przylegający. Na głowie, uszach, przednich stronach kończyn i łapach włos krótki. Nieco dłuższy i bardziej obfity na szyi, tylnych stronach kończyn przednich powyżej nadgarstka; na tylnych stronach ud tworzy umiarkowanie obfite portki. Odmiana długowłosa (Langstockhaar): Włos okrywowy dłuższy, miękki, nieprzylegający, dłuższy włos na uszach i kończynach, obfite portki, obficie owłosiony ogon, z wiszącym włosem. Na głowie, wewnątrz uszu, na przednich stronach kończyn i łapach włos krótki. Dłuższy i bardziej obfity na szyi, niemalże tworzy kryzę. Pióra na tylnych stronach kończyn przednich do nadgarstka, wyraźne portki na tylnych stronach ud. Maść: Czarna z podpalaniem w odcieniu czerwonawym, płowym, żółtym lub jasnoszarym. Jednolicie czarna lub szara, śniada, czaprakowa - z maską. Mała, nierzucająca się w oczy, biała plamka na piersi i jaśniejsza maść na wewnętrznej stronie nóg dopuszczalne, ale niepożądane. Nos zawsze czarny, bez względu na umaszczenie. Brak maski, bardzo jasne oczy, jasne lub białe znaczenia na piersi i wewnętrznej stronie nóg, jasne pazury lub rudy koniec ogona należy oceniać jako niedostatki pigmentacji. Podszerstek w odcieniu jasnoszarym. Niedopuszczalna maść biała. WYMIARY: PSY: Wysokość w kłębie 60 do 65 cm, waga 30 do 40 kg. SUKI: Wysokość w kłębie 55 do 60 cm, waga 22 do 32 kg. WADY: Wszelkie odchylenia od podanego wzorca powinny być uznane za wady i oceniane w zależności od stopnia nasilenia. WADY DUŻE:• Wszelkie odchylenia od wzorca, mające znaczny wpływ na użytkowość psa. • Uszy nisko osadzone, miękkie, nie dość sztywne, załamane. • Znaczne braki pigmentacji. • Wyraźne zaburzenia harmonii WADY UZĘBIENIA: • Braki zębowe, które nie są wadami dyskwalifikującymi. • Wszelkie odchylenia od nożycowego zgryzu, które nie są wadami dyskwalifikującymi. WADY DYSKWALIFIKUJĄCE: • Lękliwość, gryzienie ze strachu. • Stwierdzenie dysplazji w stopniu ciężkim. • Wnętrostwo jedno- lub obustronne, niedostatecznie rozwinięte lub niejednakowe jądra. • Ślady korekcji uszu lub ogona. • Wyraźne wady budowy. • Braki zębowe: brak jednego przedtrzonowca P3 i jeszcze jednego zęba, brak kła, przedtrzonowca P4, trzonowca M1 lub M2, brak 3 lub więcej jakichkolwiek zębów. • Zgryz: tyłozgryz większy niż 2 mm, przodozgryz, wszystkie siekacze w zgryzie cęgowym. • Wysokość o więcej niż 1 cm powyżej lub poniżej wzorcowej. • Albinizm • Maść biała (także z czarnymi pazurami i nosem.) • Długi, prosty włos okrywowy pozbawiony podszerstka. • Włos długi (wyraźnie długi włos okrywowy, pozbawiony podszerstka, rozdzielający się na grzbiecie i formujący obfite kępki wewnątrz uszu, obfite pióra na tylnych stronach kończyn oraz na ogonie). UWAGA: Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowi cie umieszczone w worku mosznowym. Źródło:
Od tradycyjnego owczarka niemieckiego, owczarki staroniemieckie różnią się budową. Są bardziej krępe, cięższe i nieco większe niż owczarek niemiecki. Owczarki staroniemieckie szczycą się nieprzeciętną inteligencją. Chętnie się uczą, a dobrze wychowany owczarek staroniemiecki będzie wspaniałym towarzyszem, pomocnikiem i
Owczarek niemiecki musi być zrównoważony, pewny siebie, oddany właścicielowi, łagodny(o ile nie zostanie sprowokowany), czujny i łatwy do wyszkolenia. Cechy te, połączone z odwagą, ciętością i twardością charakteru czynią z niego dobrego psa do towarzystwa, obrońcę, stróża, psa policyjnego i pasterskiegoBrzmi pięknie, przecież to cudowny, uniwersalny pies właśnie dla nas. Sprawdził się zarówno na wojnie – Szarik, jak i w socjalistycznej milicji – Cywil. W dzisiejszych czasach pięknie prezentuje się na coraz większych, profesjonalnie urządzonych terenach okalających nasze wspaniałe podmiejskie domy. A na ekranach telewizorów nadal walczą ze złem – komisarze Rex i informują, i słusznie oczywiście, o akcjach ratowniczych, w których ogromną rolę odegrał kolejny wszechstronny pies, nierzadko rasy Owczarek Niemiecki. Te idealistyczne wizje kierują tysiącami nabywców, powodując potem wiele frustracji, problemów i kreując niezbyt szczęśliwy los wielu ankiety na jednym z portali odpowiadając na pytanie o wady owczarka niemieckiego najczęściej wymieniali:wymaga dużo ruchuwymaga zajęć umysłowychszczekanie i agresjaźle socjalizowane są agresywneźle socjalizowane są strachliwe Tak widziane są Owczarki Niemieckie. Dlaczego ? Czyżby zbyt często kupowane były tylko ze względu na mit Szarika, czy decyzje podejmowane są zbyt pochopnie, czy Nabywca kieruje się przy wyborze szczeniaka czymś więcej niż grubością łap, potężnym basowym szczekaniem i pięknym umaszczeniem matki miotu ? (tak tak, szczeniaki mają różne charaktery) Czy kupując psa wie, że czeka go niesamowita zmiana w trybie życia na najbliższe kilkanaście lat ? Nie podejrzewa, że pobliski park, okoliczne pola i łąki będą jego drugim domem niezależnie od pory roku, pory dnia i aury ? I co najważniejsze, że od tego momentu niemalże każdy aspekt życia musi rozpatrywać pod kątem obecności w nim psa. Najlepsza karma, największy ogród, najdroższe zabawki nie zastąpią owczarkowi tego co dla niego najważniejsze obecności człowieka, współpracy i pracy Szczęście dla przypadkowego nabywcy, gdy trafi na niezbyt zdeterminowanego w realizacji swych popędów osobnika tej rasy, pech gdy zwierzak wykaże się nadmiernym temperamentem. Zniszczone otoczenie, zjedzone wycieraczki , zderzak auta, drzewka, kwiatki z rabatki, kalosze, miotły a w kontakcie bezpośrednim podgryzanie, zaczepianie, porwane nogawki, posiniaczone ręce. Tak to jest z owczarkami, które skazane genetycznie na współpracę z człowiekiem , na aportowanie, na wykonywanie zadań, na własną łapę szukają alternatywy dla bezczynności. Na ironię może zakrawać poniższe stwierdzenie, jednak ośmielimy się to napisać, najczęściej te najbardziej niepokorne, nadpobudliwe i kłopotliwe zdaniem przeciętnego przypadkowego posiadacza, okazują się najbardziej fajnymi i typowymi przedstawicielami rasy, z ogromnym więc w miarę wcześnie nie złapiemy bakcyla, nie znajdziemy celu i sensu i sposobu na życie z owczarkiem niemieckim, to będzie tylko gorzej. Koniec dobrych układów sąsiedzkich – bo kto zniesie szczekanie psa 24 godziny na dobę ? Wrogie spojrzenia mijanych psiarzy z okolicy, wszak niepewny lub wybitnie ciekawski pies bardzo głośno oznajmi okolicy i przechodniom że czegoś chce lub się boi. I nikt nie będzie wówczas dywagował czy szczekanie to, wynika z agresji, strachu czy z ekscytacji. Szczeka i ma duże zęby - tyle wystarczy by omijać nas z daleka. Na wystawach będzie jeszcze gorzej, wszak do pobudzonych owczarków dołącza głośna grupa ich przewodników i handlerów i nikt poza owczarkarzami nie zrozumie - dlaczego właśnie tak, krzywe spojrzenia innych wystawców to tylko delikatna forma dezaprobaty. Mało czasu spędzanego z właścicielem w przeróżnych okolicznościach spowoduje niepewność psa w nowych sytuacjach, lęk przed wydawałoby się oczywistymi elementami dzisiejszej rzeczywistości: śmieciarka, pociąg czy chociażby drewniany ażurowy mostek. Pies wożony autem tylko i wyłącznie przy okazji przykrej wizyty u weterynarza po trzech takich przejażdżkach uprze się i do auta już nie wsiądzie. Zgoła inaczej zachowa się taki któremu podróż autem kojarzyć się będzie tylko i wyłącznie z cotygodniowymi wyjazdami na trening gdzie wreszcie ma właściciela tylko dla siebie, jest zabawa i jest praca. Pies ganiony w dzieciństwie za noszenie naszych kapci , w przyszłości będzie tylko i wyłącznie uciekać ze znalezionym ,,aportem” a może to być przecież nasz telefon komórkowy, pilot TV, droga rękawica do jazdy na motocyklu czy inne gadżety. Wymienione przypadki to najdelikatniejsze konsekwencje mało przemyślanej decyzji o wzięciu owczarka pod swój dach .Jedno jest pewne, wzorzec opisuje tylko ideał. Nie ma miotu ani hodowli gdzie rodziłyby się tylko takie idealne osobniki. Rolą Hodowcy jest dobranie szczeniaka jak najbardziej zgodnego usposobieniem z oczekiwaniami Nabywcy. Natomiast rolą Nabywcy jest dbać o rozwój fizyczny i PSYCHICZNY !!! psa. Nie każdy pies musi być championem wystaw, nie każdy będzie maniakalnie aportującym twardzielem znoszącym mrozy i śniegi w pracy psa ratownika, nie każdy będzie miał potencjał do pracy w policji. Ale każdy, by być godnym przedstawicielem swojej rasy musi mieć swojego człowieka, swoje miejsce w jego życiu, swoje zadania do wykonania, czas i uwagę przewodnika tylko dla siebie. W przeciwnym przypadku wzorcowa odwaga, instynkt pasterski czy obronny lub nie oczekiwana ale możliwa mała pewność i histeryczność, znajdą swoje ujście w najmniej przez nas oczekiwanych sytuacjach. A życie ani nasze ani psie nie jest przecież po to by męczyć się i stresować. Przecież nie ma obowiązku kupowania owczarka niemieckiego. Autor: MC/ 22:31:29
Jest to jedna najpopularniejszych ras psów w Polsce i na świecie. Jeżeli masz w domu dzieci, z pewnością zastanawia cię to, czy owczarek niemiecki dzieci toleruje. Wszystko za sprawą krzywdzącego owczarka mitu, który głosi, że owczarek niemiecki dzieci nie tylko nie lubi, ale także reaguje na nie agresją. Od razu uspokajamy.
Witam Studiuję psią behawiorystykę, więc pozwolę sobie odpowiedzieć. [I]zacznę od tego, że piszę w sprawie psa moich rodziców. jest to owczarek niemiecki o imieniu Fido, który w styczniu skończy rok. został zakupiony przez moich rodziców z hodowli. wydaje mi się, że został za wcześnie odebrany od matki (nie przez moich rodziców ale przez właścicielkę hodowli).[/I] Minimalny wiek to 8 tygodni, są specjaliści, którzy uważają, że nawet 10. Ten czas jest potrzebny na to, żeby pies nauczył się jak przebywać z innymi osobnikami swojego gatunku. Innymi słowy, matka uczy szczeniaki psiej mowy i komunikacji. Jeśli piesek zostanie zabrany zbyt wcześnie, to niestety jest bardzo duża szansa, że nigdy nie będzie się czuł dobrze wśród psów i będzie je postrzegał jako zagrożenie. [I]problemy zaczęły się już na początku. gryzł wszystkich i wszystko. o ile na początku było to urocze to teraz gdy ma prawie rok jest to dosyć kłopotliwe... i czasami niebezpieczne. [/I] Nalezy rozróżnić pomiędzy gryzieniem a żuciem. Młode psy, zwłaszcza ras użytkowych, dużo żują. Sama mam sześciomiesięcznego owczarka i co się sprawdziło, to po prostu przerywanie zabawy lub Millanowskie 'tss' kiedy zaczynał żuć moją rękę i natychmiastowe przekierowanie na specjalną kość do żucia dla szczeniąt. To nie jest objaw agresji,ale w ten sposób uczymy pieska, że żuć może wyłacznie przeznaczone do tego przedmioty (psieskowi trzeba zapewnić dużo zabawek do żucia!) Najlepiej sprawdza się zwykłe kartonowe pudło. Jest trochę bałaganu, ale bardzo dobrze spełnia swoją funkcję pomagając uporać się z dyskomfortem podczas ząbkowania. Gryzienie z prawdziwego zdarzenia jest jakimś tam zachowaniem społecznym obliczonym albo na pozbycie się 'przeciwnika' (pies gryzie a człowiek zabiera rękę = pozytywne wzmocnienie dla psa = będzie gryzł częściej i mocniej). Może tez być objawem dominacji. Rasy użytkowe były przez wieki hodowane tak, żeby spotęgować cechy dominacyjne takie jak odwaga, asertywność, konfrontacyjność, waleczność itp. W rezultacie w miotach tych ras dużo częściej zdarzają się szczenieta o ponadprzeciętnej woli podporządkowania sobie otoczenia. Taki szczeniak potrzebuje asertywnosci, jasnych zasad, dyscypliny. Absolutnie nie kar fizycznych ani zastraszania, bo to w większości przypadków prowadzi do wykształcenia u psa nadmiernej agresji. Trzeba być po prostu stanowczym 'rodzicem' i egzekwować przestrzegania zasad. Mój pies pochodzi z hodowli, która hoduje psy dla norweskiej policji. Dostałam go tylko dlatego,że ma jedno jądro i podobno to go dyskwalifikuje. Jest to szczeniak o naprawdę silnym instynkcie obronnym i terytorialnym, więc oprócz socjalizacji (rozumianej jako POZYTYWNE doświadczenia z innymi psami a nie biganie w samopas i bycie workiem treningowym dla silniejszych psów!) wymagam posłuszeństwa. Na przykład - bawimy się piłeczką. Kiedy pies postanowi, że piłeczki nie przyniesie albo zainteresuje się innym psem i porzuci piłeczkę, jest koniec zabawy. W ten sposób piesek uczy się, że bieganie luzem=skupienie na właścicielu. Polecam tę metodę, bo pies skupiony np. na piłeczce jest łatwiejszy do kontrolowania i naprawde łątwo odwrócić jego uwagę od np. szczekającego psa itp. Rodzice moga kupić 10m linki i bawić się piłeczką z psem. W ten sposób nauczą psa skupiać uwagę na sobie i na zabawie. Za każde przyniesenie piłęczki nagroda, którą stopniowo eliminujemy. Pies nauczy się, że aby móc pobiec za piłeczką, musi ją najpierw przynieść. Owczarki potrzebują się zmęczyć, inaczej stają się nieznośne. Minimum 2 godziny aktywności (spacery plus zabawa) dziennie. [U]Inaczej pies staje się sfrustrowany, bo to jest rasa pracujaca a nie do prowadzania wokół bloku![/U] [I]Fido na początku był rozpieszczany przez moją mamę (która niestety za bardzo nie wiem jak obchodzić się z psami, jest niestabilna w zachowaniu ciągle krzyczy a później głaszcze itp... ale ani ja ani mój tata nie potrafimy na nią wpłynąć) w tej chwili traktuję ją jak swoją koleżankę. chodzi za nią po całym domu, podgryza, skacze, prawie w ogóle nie słucha.[/I] Cóż, mama powinna albo szybko się wyedukować albo przestać zwracać jakąkolwiek uwagę na psa. Masz rację, owczarki mają dużą potrzebę hirarchii w stadzie. Jeśli cżłowiek nie zaspokoi tej potrzeby, one same ustalają porządek, najczęściej przejmując 'dowodzenie'. Nie dlatego, że są wredne, ale dlatego, że im instynkt tak podpowiada. Kup moze mamie książkę Millana, są dobrze napisane i naprawdę w porządku jesli chodzi o kwestie merytoryczne. Ten problem nie zniknie, będzie się nasilał. Owczarki nie są w pełni dojrzałe aż do ukończenia 3 lat. Prawdopodobnie pies stanie się agresywny, bo będzie chciał testować swoją pozycję w stadzie. I będzie to wynik błędnego prowadzenia psa przez Twoją mamę. [I]rodzice niedawno skończyli z nim tresurę indywidualną. ale nie dało to zbytnich efektów. Fido nadal często goni za ludźmi, nie przychodzi na komendę 'do mnie'. jest też bardzo strachliwy, boi się psów. pogryzł też suczkę sąsiadów podczas spaceru (mimo, że wcześniej sobie spokojnie spacerowali). ogólnie reaguje agresją na strach.[/I] Pies prawdopodbnie czuje się zmuszony do objęcia roli lidera ale tego nie chce. Gonienie ludzi to być może objaw frustracji. Jeśli pies nie przychodzi na komendę, to w żadnym wypadku nie może być puszczany luzem, ponieważ przędzej czy później kogoś pogryzie, a za to są nawet kary więzienia, o uśpieniu psa nie mówiąc! Jeśli pies nie respektuje autorytetu rodziców, nie będzie ich słuchał i nie bedzie wykonywał komend. Proponuję dac sobie spokój zeszkoleniem indywidualnym, bo pies potrzebuje socjalizacji i zainwestować w szkolenie Pies Towarzyszący organizowane przez Związek Kynologiczny. Niestety, ale w Polsce większość szkoleń indywidualnych kończy się na tym,ze pies wykonuje komednę za 'smaczka', natomiast nie ma fazy rozpraszania i w efekcie szkolenie nie jest zakończone. Szkolenie wraz z innymi psami pozwoli na oswojenie Fido z faktem, że komenda ma być wykonana niezależnie od tego, co się dzieje wokół. [I]moja mama zaczęła pracować gdy miał kilka miesięcy więc całymi dniami siedział w domu z tatą (nie pracuje). od 18 siedzi przy schodach i czeka na mamę aż przyjdzie, później nie odstępuje jej na krok. [/I] Kolejnym etapem będzie 'obrona' mamy przed każdym napotkanym człowiekiem i w efekcie uśpienie psa jako agresywnego. Owczarki potrafią być bardzo zdeterminowane 'broniąc' 'swojego' człowieka. Ten pies nie ma postawionych zadnych granic i sam decyduje, co robi i kiedy. Sam też niedługo zacznie decydować o tym, co może robić Twoja mama i kto moze do niej podchodzić. To nie ma nic wspólnego z miłością ani oddaniem, to jest zachowanie osobnika alfa przejmujacego dowodzenie nad stadem. Owczarki mają do tego tendencje, które biorą górę, jeśli człowiek odpowiednio nie pokieruje psem. [I]ostatnio mój tata był tydzień w szpitalu. podczas nieobecności mojej mamy pogryzł meble, kurtki... wszystko co wpadło mu w ręce. dzisiaj pogryzł kurtkę gdy wszyscy spali, mój tata próbował dać mu klapsa w tyłek i Fido mocno go ugryzł ze strachu, później się przestraszył i się skulił. [/I] Po cholerę Twój tato go bije? Myślisz,że pies rozumie, za co dostaje klapsa? Temu psu brak stymulacji, bo siedzi z ojcem w domu, nikt z psem nie pracuje, nie biega, nie ćwiczy. Twoi rodzice powinni sobie kupić ratlerka albo wziać ze schroniska jakiegoś kanapowca, bo to nie są warunki dla owczarka niemieckiego! Te psy potrzebują PRACY. Inaczej się NUDZĄ i robią głupoty. Klapsa to ojciec powinien dać sobie, bo zachowanie Fida jest, wybacz, wynikiem lenistwa i niewiedzy obojga rodziców. [I]ja osobiście uważam, że przydałaby się kastracja. no i wg mnie Fido ma za mało ruchu. moi rodzice mają 60 lat. mój tata ma chore serce, w tej chwili jest po operacji serca i nie może nawet rzucać Fidowi patyków więc ten wg mnie nie jest wybiegany, jego spacer nie trwa więcej niż godzinę. jako, że jest agresywny/boi się psów to też się z nimi nie bawi.[/I] Kastracja absolutnie tak, bo pies, jak pisałam, nie osiąga dojrzałosci przed 3 rokiem życia. I wtedy dopiero zaczną się problemy. Im wcześniej tym lepiej. Co do spacerów, to godzina spaceru to jest dobra może dla spaniela, ale nie dla owczarka! Skoro ojciec nawet nie może rzucać patyków, to wybacz, ale po cholerę kupili psa jednej z najbardziej aktywnych i wymagających ras? Fido ma się bawić z właścicielem, bo ciagłe ganianie z innymi psami nie wzmocni więzi, której póki co, myślę, że wcale nie ma. [I]treserka Fida powiedziała, że wg niej Fido powinien zostać zamykany w klatce na noc aby nie gryźć... wg mnie to chore i boje się, że może go to skrzywdzić. [/I] Treserka Fida niech sama siebie zamknie w klatce. Zapytaj następnym razem, gdzie skończyła kurs. Ten pies ma problemy behawioralne, których przyczyna jest jasna i zamykanie w klatce niczego nie rozwiąże. Pies jest SFRUSTROWANY i dlatego robi głupoty. Szcześliwy owczarek to zmęczony owczarek skoro nikt nie dba o to, aby dostarczyć Fido ćwiczeń, to on sam sobie dostarcza rozrywki. Klatka kenelowa sama w sobie nie zła, ale zamknięcie w niej psa z takimi problemami tylko je zintensyfikuje. [I]on jest bardzo strachliwy i myślę, że większość problemów leży właśnie w tym. nawet na dworze nie chce siedzieć tylko ciągle przy ludziach. ale mogę się mylić.[/I] Słaba hodowla - owczarki hodowane 'na wygląd' często są strachliwe i ma to podłoże genetyczne. Do tego być moze pies został zbyt wcześnie oddzielony od matki. I na koniec mieszka w domu, w którym nie ma jasnych zasad, sam sobe je musi ustalać i w którym nikt się nie troszczy o zapewnienie psu mentalnej i fizycznej stymulacji. Wcale się nie dziwię, że Fido ma problemy. Nie zdziwię się też jak któregoś dnia kogoś mocno pogryzie. [I]czy macie jakieś pomysły? [/I] Tak, Twoi rodzice powinni albo zacząć brać serio swoją odpowiedzialność i zapewnić psu odpowiednie warunki albo znaleźć Fido nowy dom, który to zrobi a sami wziąć ze schroniska jakąś kanapową kluchę.
Owczarek niemiecki wypada całkiem nieźle na tle innych ras. Zobaczmy, jak się ma do owczarka belgijskiego czy maltańczyka. Ile lat żyje owczarek belgijski: porównanie z owczarkiem niemieckim. Owczarek belgijski zwykle żyje od 10 do 12 lat, czyli nieco krócej w porównaniu z owczarkiem niemieckim. Wbrew powszechnej opinii owczarkowi nie jest do pełni szczęścia duży wybieg; będzie się czuł dobrze nawet i w małych mieszkaniach, jeśli tylko zapewni mu się odpowiednio dużo czasu na spacery i zajęć wymagających umysłowego zaangażowania. Bardzo często okazuje się, że owczarek niemiecki nie sprawdza się w roli samodzielnego stróża albo psa łańcuchowego. Dzieje się tak ponieważ pozostawiony sam sobie wpada w nerwicę i staje się agresywny. Owczarek niemieckie pies potrzebuje obecności człowieka do życia niczym że owczarek myśli jest niepodważalny i musi zgodzić się z tym każdy, kto choć przez chwilę obcował z tymi psami i obserwował ich zachowanie się w różnorakich sytuacjach. Jednakże myli się ten, i to bardzo, kto uważa, że myśli podobnie jak człowiek. Dużym błędem, i dość powszechnie i nadmiernie popełnianym podczas tresury, czy też wychowania, jest oczekiwanie, aby pies patrzył na świat z ludzkiego punktu widzenia. Najbardziej istotną i wartą odnotowania różnicą jest brak u psa zdolności do myślenia abstrakcyjnego, a co tym idzie niemożność do refleksji, czyli po prostu do zastanowienia się nad samym sobą. Pies nie ma świadomości samego siebie. Pies nie pamięta tak, jak człowiek, nie powtarza sobie w myślach nowo nauczonych sztuczek lub komend, które z wielkim zapałem wpajał mu przewodnik. Każdy pies "myśli" na zasadzie skojarzeń, tzn. bodziec-reakcja. Jeśli nie wystąpi bodziec, a może nim być wszystko: dźwięk, ruch, zapach, kształt, zmiana ciśnienia powietrza albo wszystko naraz, to pies nie zareaguje. Całe szkolenie psa na tym się opiera. U psa nie występuje poczucie czasu. Nie ma czegoś takiego jako przeszłość albo przyszłość, zawsze jest Teraz. Dla lepszego zrozumienia można to nazwać czasem teraźniejszym-wydłużonym, co odpowiada mniej więcej ludzkiemu określeniu 'dopiero co'-'w tej chwili'-'zaraz'. To, co jest poza tym jest dla psa nieosiągalne, choć oczywiście jego mózg wszystko to rejestruje. Pamięć psa jest tzw. pamięcią błyskową. Dlatego, aby w umyśle psa nastąpiło skojarzenie, to bodziec jak i wzorzec reakcji, porządanego zachowania musi nastąpić w tym samym czasie, najlepiej jednocześnie. Toteż bezcelowe, nawet noszące znamiona sadyzmu, jest karcenie psa w godzinę, a nawet w kwadrans czy pięć minut, po tym, jak coś przezbroił. Karcenie psa po czasie tylko go zdezorientuje i zyskamy na tym tyle, że pies stanie się lękliwy i niepewny siebie, a chyba nie o to nam chodzi. Aby utrwalić skojarzenie, można dany bodziec (polecenie, zakaz) wzmocnić pozytywnie (przez nagrodę) jak i negatywnie (przez skarcenie). Jednakże z własnego doświadczenia wiem, iż lepiej zostaje utrwalone skojarzenie poparte nagrodą. Wpojone, czy też nauczone skojarzenie zapisuje się w psiej pamięci, ale jest dla zwierzęcia niedostępne do czasu wystąpienia bodźca, który je uwalnia dla "świadomości" psa z nieprzebranych otchłani jego umysłu. Pies nie rozróżnia dobra i zła, gdyż jest to wymysł człowieka. Dla psa liczy się tylko "to, co wolno robić" i "to, czego lepiej nie robić, bo skończy się gniewem przewodnika". Nie ma więc złych psów (choć są psy niezrównoważone psychicznie), są tylko źli właściciele psów, którzy nauczyli swoich psów ( z różnych powodów - albo nie umiał, albo nie chciał) co w świecie ludzi wolno, a czego nie. Przewodnik, czyli my - właściciele psów -, stanowi medium, jest pośrednikiem pomiędzy światem psów a światem ludzi, i to wyłącznie od niego zależy jak będą się układały stosunki między psem a człowiekiem. I tylko jego należy obarczać za niewłaściwe, według naszych norm, zachowanie psa. Wilczur – cechy charakteru rasy. Usposobienie owczarka niemieckiego można określić jako spokojne i przyjazne. Nie jest agresywny ani lękliwy. Ten krótkowłosy, jak i długowłosy pies, jest przede wszystkim odważny. Nie boi się zaatakować, jeżeli wyczuje zagrożenie. Przez cały czas jest czujny i pewny siebie. Jak podróżować z owczarkiem niemieckim? Owczarek niemiecki ma rozmiary przekraczające średnią przyjętą dla psów. W przypadku dorosłego samca wynoszą one 65 cm w kłębie i ok. 40 kg wagi ciała. Dlatego ich właścicielom zaleca się posiadanie samochodu typu kombi lub van, gdzie w części bagażowej można umieścić klatkę transportową. Obowiązkowo mocujemy ją pasem do uchwytów w podłodze bagażnika, zabezpieczając przed przewróceniem i przesuwaniem na każdym zakręcie drogi. Na rynku jest duży wybór tego typu klatek. Zwłaszcza te wykonane z plastiku są wygodne, bezpieczne i bardzo łatwo jest utrzymać ich czystość. Można je umyć, zdezynfekować, a samo ich wstawienie czy przenoszenie nie wymaga większego wysiłku. Ponadto klatki takie są przewiewne, a w razie załatwienia się psa lub zwymiotowania podczas jazdy, chronią samochód przez zabrudzeniem. Rozmiar Klatki Wielkość klatki powinna być dostosowana do rozmiarów psa. Zbyt duża przestrzeń w całej przestrzeni bagażowej samochodu lub samej klatce będzie narażała psa na obijanie się przy każdym gwałtowniejszym skręcie. Ponadto pies podróżujący swobodnie bez klatki może uszkodzić tapicerkę w aucie, a nawet dostać się do przewodów elektrycznych. Innym minusem braku klatki jest prawdopodobieństwo, że pies przeskoczy przez tylne siedzenie i będzie odwracał uwagę kierowcy lub przemieszczając się przeszkadzał mu w prowadzeniu auta, stwarzając w ten sposób poważne zagrożenie. Szelki Alternatywą dla klatki są tzw. szelki, czyli rodzaj uprzęży, w którą ubiera się psa i zapina przy pomocy krótkiej smyczy do miejsca kotwiczenia pasów bezpieczeństwa. Pies ma wtedy swobodę ruchów, ale nie może przemieszczać się po samochodzie. W razie braku szelek można zaczepić krótką smycz do uchwytu pasów bezpieczeństwa, a drugi koniec smyczy do obroży jednak mieć świadomość, że wszystkie rozwiązania z różnymi szelkami, pasami czy smyczami może doprowadzić do zaplątania się w nie np. z natury aktywnego czy zaniepokojonego czymś psa. Spośród wszystkich wymienionych sposobów przewożenia owczarka niemieckiego w samochodzie, najlepszym i najbezpieczniejszym rozwiązaniem jest oczywiście klatka. Jej zaletą jest również to, że można ją wykorzystywać w domu do odizolowania psa, kiedy odwiedza właścicieli ktoś, kto np. ma alergię na sierść lub obawia się przebywać w jego bezpośredniej obecności. Zobacz również inne wskazówki w dziale Porady [wps_ratings] Grafika: Freepik
Owczarki niemieckie chętnie się uczą, są inteligentne i szybko pojmują o co chodzi. Owczarek niemiecki uwielbia swojego przewodnika i odczuwa wielką potrzebę kontaktu z nim. Dlatego mów, posługuj się głosem w kontakcie z owczarkiem niemieckim. Pamiętaj!
Jak dbać o Owczarka niemieckiego? Pielęgnacja i rozwój szczeniaka Jak dbać o Owczarka niemieckiego? W przypadku pielęgnacji Owczarka niemieckiego długowłosego (podobnie jak w wypadku Golden retrievera) ważne jest szczególnie, abyśmy zadbali o jego okrywę włosową, oczy, uszy, uzębienie i psie łapy. Pielęgnowanie sierści Owczarka niemieckiego nie tylko oczyszcza jego skórę z kurzu, brudu czy wypadającej sierści, ale także pobudza krążenie krwi, co wpływa korzystnie na cały jego organizm. Ważne jest, aby rozpocząć szczotkowanie psa w przeciwnym kierunku ułożeniu włosa, ku uzyskaniu lepszego efektu i dokładniejszemu wyczesaniu sierści i skróceniu linienia; kończymy czesząc już zgodnie z jej układem. W okresie linienia psa, trwający od 4-6 tygodni, który przypada na okres wiosny i jesieni, musimy poświęcić więcej uwagi naszemu czworonogowi. Pielęgnacja oczu. W wypadku podrażnienia lub łzawienia oczu psa możemy przemyć je wodą destylowaną lub roztworem kwasu bornego. Wszelkie wydzieliny bądź ropienia oczu są oznaką choroby i koniecznie musimy zasięgnąć porady specjalisty. Pielęgnacja uszu. Wewnętrzna strona ucha Owczarka niemieckiego powinna być jasnoróżowego koloru i nie posiadać zbyt dużej ilości woszczyny w swoim wnętrzu. W tym celu należy kontrolować stan uszu i w razie potrzeby przecierać delikatnie wnętrze małżowiny usznej Owczarka suchą watą bądź nasączoną specjalnym preparatem przeznaczonym do tego celu. Potrząsanie głową, nieustanne drapanie się w okolicy uszu, zaczerwienione, opuchnięcie i ból mogą być objawem zapalenia bądź podrażnienia nabłonka kanału słuchowego. Konieczne w takim wypadku jest udanie się z naszym psem do weterynarza. Uzębienie. W okresie rozwoju zębów stałych szczeniaczka nie należy dopuścić do szarpania lub ciągnięcia czegokolwiek przez naszego pupila; zbyt duży nacisk i przeciążenie może spowodować przesuniecie się jeszcze niepewnie ustawionych zębów. W następnych miesiącach narastającym problemem dla Owczarka niemieckiego może się okazać tworzenie kamienia nazębnego, który z kolei jest przyczyną przykrego zapachu z pyska. Podanie psu specjalnych kości, ciasteczek; żucie których automatycznie spowoduje zdzieranie się osadzającego się kamienia, może być metodą na zapobieganie owemu problemowi. Jeśli jednak mimo ogromnych starań kamień się u psa pojawi, możemy udać się z naszym pupilem do weterynarza, bądź też usunąć kamień nazębny samodzielnie, dzięki dostępnym obecnie, w szerokiej gamie, preparatom w sklepach zoologicznych przeznaczonych do tego celu. Pielęgnacja łap. W wypadku Owczarka niemieckiego pielęgnacja łap wiąże się z dopilnowaniem odpowiedniej długości pazurów, zwłaszcza u psów, u których nie występuje to samoistnie, poprzez zdzieranie je na twardej powierzchni. Ponieważ pazury u psów są unerwione i ukrwione zabieg wykonujemy ostrożnie, używając do tego specjalnych nożyczek z ogranicznikiem. Warto także sprawdzić stan poduszek naszego psiaka i przestrzeni między palcami. Obowiązkowym zabiegiem higienicznym oraz niezbędnym czynnikiem w pielęgnacji Owczarka niemieckiego jest dopilnowanie terminów wszystkich szczepień i zastosowanie preparatów i rozwój szczeniaka. Odpowiednia pielęgnacja i znajomość potrzeb młodego Owczarka niemieckiego jest sprawą ze wszech miar istotną, zwłaszcza w początkowych tygodniach i miesiącach życia szczeniaka, gdyż wszelkie niedociągnięcia odbiją się potężną falą nieprawidłowości w kondycji fizycznej, zdrowiu i wyglądzie naszego malucha. Żywienie Prawidłowe żywienie psa ma kluczowe znaczenie dla rozwoju młodego, psiego organizmu. Szczenięta i młode, rosnące psy wymagają bardzo intensywnej, wysoko - wartościowej diety. Niezbędne jest dostarczenie Owczarkowi niemieckiemu dużej ilości białka (mięso i nabiał); uzupełnianie wszechstronnej, wysokojakościowej karmy preparatami mineralnymi (zwłaszcza wapniowymi) a także witaminami (A, D3, E, B1, B2, B6, B12) i mikroelementami. Zaniedbanie Owczarka niemieckiego pod względem odpowiedniej i dobrze zbilansowanej karmy, może nieść za sobą katastrofalne skutki i ryzyko schorzeń kostnych. Jest to bardzo ważne z uwagi na szybki przyrost masy Owczarka niemieckiego, który dla półrocznego szczeniaka wynosi 1kg tygodniowo, a u samców jest on jeszcze intensywniejszy. Częstotliwość karmienia: szczeniak do 4 miesiąca – 4 razy dziennie szczeniak do 8 miesiąca – 3 razy dziennie pies powyżej 8 miesiąca – 2 razy dziennie Ustalenie ilości karmy zależeć będzie od szeregu czynników, między innymi od płci, ilości ruchu, wieku psa, pory roku oraz cech indywidualnych Owczarka niemieckiego. Ważne jest, aby zadbać o stałą porę żywienia w ciągu dnia i nie dopuszczać do zbyt intensywnego spaceru zaraz po posiłku. Spacery Właściciel Owczarka niemieckiego musi pamiętać, że choć pierwsze spacery są dla młodego psa bardzo interesujące, to mogą także wiązać się dla niego z ogromnym stresem. Szczenię, które dopiero poznaje świat; styka się z mnóstwem nieznanych mu zjawisk po raz pierwszy w życiu; potrzebuje czasu, aby się oswoić. Dodatkowo, wszelkie niemiłe doświadczenia, jakich dozna jako szczeniak mogą pozostawić trwały ślad w jego psychice. Oczywiście i w tej kwestii trzeba zachować równowagę. Nie izolujmy Owczarka od ludzi, innych psów czy hałasu ulicznego – im więcej bodźców pozna i zaakceptuje, tym szybciej nabierze śmiałości i stanie się w przyszłości pewnym, stabilnym i zrównoważonym psem. Owczarek niemiecki jest psem o żywym temperamencie i koniecznie trzeba zapewnić mu odpowiednia, dzienną dawkę ruchu. Oczywiście nie możemy dopuścić, zwłaszcza w początkowych miesiącach życia Owczarka niemieckiego, do przeforsowania naszego malucha, obciążenia jego stawów, poprzez zbyt długie i intensywne spacery czy chodzenia po schodach. Nasz pies będzie szczęśliwy, jeżeli podczas spaceru zapewnimy mu swoje zaangażowanie i ścisły kontakt, wykorzystując spacer także do tresury i wspólnej zabawy. Zaaklimatyzowanie się w nowym domu Pierwsze chwile pobytu naszego małego psiaka w domu wiążą się bez wątpienia z dużym stresem dla niego; piesek zmienia całe swoje dotychczasowe otoczenie, traci kontakt z matką i swoim rodzeństwem. To w jakim tempie nasz pies zaaklimatyzuje się w nowym środowisku, zależy głównie od nas. Dlatego powinniśmy starać się jak najwięcej czasu poświęcać naszemu nowemu domownikowi, aby już od pierwszych chwil nawiązać z nim kontakt i ułatwić proces adaptacji. W pierwszych godzinach pobytu Owczarka niemieckiego w naszym domu, powinniśmy pozwolić mu swobodnie zwiedzić mieszkanie, zapoznać się z nowymi domownikami, którzy będą teraz tworzyć jego nowe „stado”. Gdy maluch będzie już obeznany z nowym otoczeniem, powinniśmy go nakarmić. Jest to bardzo ważny element w adaptacji psa w nowym środowisku. Pozwólmy mu także odpocząć po całym dniu pełnym wrażeń. Może się niestety zdarzyć, że przez kilka pierwszych dni, mały Owczarek będzie smutny, osowiały, nie będzie miał apetytu. Taki stan, jeśli nie trwa zbyt tdługo, nie jest powodem do obaw. Pierwsza noc Owczarka niemieckiego w nowym domu będzie dla niego także trudnym przeżyciem. Dlatego warto pozwolić szczenięciu spędzić pierwszą noc w pobliżu właścicieli. Starajmy się także od pierwszych dni wymawiać, w pełnym brzmieniu, imię naszego malucha. Konsekwencja i dyscyplina, zastosowana od pierwszego momentu przybycia Owczarka niemieckiego do naszego domu, ułatwi nam bez wątpienia wychowanie i ułożenie go w przyszłości na mądrego i posłusznego psa. Pojawił się nagle samolot aliancki zadający miażdżący cios z powietrza, w wyniku którego Stauffenberg został bardzo ciężko ranny i wysłany do Niemiec. 13 marca 1943 r. Hitler przybył na spotkanie pod Smoleńskiem. Generał Treskov prosi pułkownika Brandta z orszaku Führera o przekazanie butelki likieru.
Owczarek Niemiecki Husky Mix (Gerberian Shepsky) Gerberian Shepsky to skrzyżowanie dwóch inteligentnych i energicznych psów. Podobnie jak jej rodzice, ta rasa psa ma niezliczone pożądane cechy i cechy, które czynią z niej idealnego zwierzaka.
Jak zadbać o zdrowie 3-miesięcznych niemieckich owczarków. 1.1. Regularne wizyty u weterynarza Jednym z najważniejszych kroków w zapewnieniu zdrowia twojego 3-miesięcznego niemieckiego owczarka jest regularne odwiedzanie weterynarza. Wizyty te są kluczowe dla monitorowania jego zdrowia, szczepień oraz wczesnego wykrywania ewentualnych

W przeciwieństwie do wiecznie uśmiechniętych goldenów owczarek nie budzi zaufania zarówno rodziców jak i dzieci. Powszechnie panujące mity na temat agresji owczarka sprawiają, że wielu rodziców nie wyraża zgody na udział dziecka w zajęciach z owczarkiem niemieckim lub psem innej społecznie naznaczonej rasy. SZCZENIAKI :

Jak jest "owczarek niemiecki" po szwedzku? Sprawdź tłumaczenia słowa "owczarek niemiecki" w słowniku polsko - szwedzki Glosbe : schäfer, Schäferhund

Jak co dzień, Steve, dzielnicowy listonosz, przyszedł do niego z pocztą. Listonosz i pies – to z pozoru niezbyt dobrana para. A jednak! Okazało się, że Steve i Kyza mają swoje codzienne rytuały. Za każdym razem, gdy listonosz odwiedza posesję Collinsa, korzysta z okazji, by przywitać się z owczarkiem. Kyza, zamiast szczekać i .